18
Premi Especial del Jurat 15ena Mostra de Teatre de Barcelona Finalista Scena Simulacro FIB 2010 Companyia / Compagnia / Companhia Jogijo

Dossier Internacional U, Due, Três

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Català, Italiano, Portuguese, English dossier of JoGiJo

Citation preview

Page 1: Dossier Internacional U, Due, Três

Premi Especial del Jurat 15ena Mostra de Teatre de Barcelona Finalista Scena Simulacro – FIB 2010

Companyia / Compagnia / Companhia Jogijo

Page 2: Dossier Internacional U, Due, Três

català / italiano / português / español / english dosier

Jogijo – acrònim de les paraules Joc – Gioco- Jogo en els tres idiomes dels components

d’aquesta companyia políglota.

Jogijo – acronimo delle parole Joc- Gioco- Jogo nelle tre lingue dei componenti di questa

compagnia poliglotta.

Jogijo – acrónimo das palavras Joc –Gioco- Jogo nas três línguas dos membros desta

companhia poliglota.

Jogijo – acrónimo de las palabras Joc – Gioco – Jogo en los tres idiomas de los componentes

de esta compañía políglota

Jogijo – acronym of the Word game in the three languages of the components of this polygot

company (Joc – Gioco – Jogo)

Fotos Ivan Raga www.ivanraga.com

[email protected] Contacte a Espanya: +34 670459763

Contatto in Italia: +39 3283530378

Contacto em Portugal: +351 962988624

Page 3: Dossier Internacional U, Due, Três

U, DUE, TRÊS

17 de desembre de 2009. Teatre Laboratori de l’Institut del Teatre de Vic (Catalunya). Estrena

GIRA 2010

28 abril - Sala Triángulo de Madrid. Scena Simulacro-FIB actúa. (Espanya)

12 maig - Sala Triángulo de Madrid. Final Scena Simulacro-FIB actúa (Espanya) ESPECTACLE FINALISTA

14,15 i 16 maig - Teatre de Ponent de Granollers (Catalunya)

21 i 22 maig - Laboratório Escénico de València (Espanya)

19 juny - V Edizione Via Paal - Lo spettacolo dei bambini. Teatro del Popolo de Gallarate (Itàlia)

del 7 al 18 de juliol - Meridional Teatro de Lisboa (Portugal)

7 agost - ISOLE A[t]TRATTI - 11ª edizione - Teatro Forte della Maddalena d'Alghero (Itàlia)

31 d’agost - L’ultima Luna d’Estate. XIII Edició. Merate (Itàlia)

10 i 11 setembre - Fira de Tàrrega. Espai del Teatre de Ponent. (Catalunya)

19 octubre – Teatre del Raval – 15ena Mostra de Teatre de Barcelona (Catalunya) PREMI ESPECIAL DEL JURAT

GIRA 2011

21 i 22 gener – Sala Trono de Tarragona (Catalunya)

11 març – Vila Real (Portugal)

8 abril – Sala La Planeta de Girona (Catalunya)

12 juny – Il Luoghi dell’Adda. Imbersago. (Itàlia)

2012

27 octubre – Espai ETC. Vic. (Catalunya)

Page 4: Dossier Internacional U, Due, Três

“Una interesante reflexión sobre la absurdidad del comportamiento humano”

Pep Barbany (El 9 Nou – Edició Vallès).

“U, Due, Três es un gran

elogio de la capacidad de

comunicación escénica. Tres

actores hablan al espectador

en tres lenguas – catalán,

italiano y portugués - pero

en un solo lenguaje: el del

teatro”

Jordi Vilarrodà (El 9 Nou)

“La dramaturgia es brillante, como la puesta

en escena, con un aire de improvisación

mesurada que da gran frescura a unos

actores de una vitalidad y ternura fantástica

que juegan y hacen jugar al espectador con

una eficacia y sencillez sorprendente.”

Joaquim Armengol (El Punt)

Page 5: Dossier Internacional U, Due, Três

"Uno spettacolo curioso in cui la lingua

umana dei sentimenti ha il sopravvento su

tutto il resto e che ci dice che il gioco della

guerra può essere spezzato solo dalla

pietà, dalla comprensione, dalla

condivisione pacifica delle differenze."

Mario Bianchi ("Eolo" rivista di Teatro)

“Para hacer buen teatro no hace falta

mucho, basta un buen planteamiento

dramatúrgico, una buena dirección

escénica y unos actores sólidos y eficaces

(Arqués, Panzeri y Cardoso). Muy grata

sorpresa” Nel Diago (Cartelera Túria)

Català

JOGIJO és una companyia nascuda gràcies

a la inquietud de tres actors i un dramaturg

amb un projecte comú. Aprofitant les noves

tecnologies i els viatges low cost, els

components de Jogijo han establert un

curiós mètode de treball a distància

combinat amb intenses sessions presencials

Page 6: Dossier Internacional U, Due, Três

per donar al seu primer espectacle U, Due, Três un estil personal i únic. A l’espectacle

combinen les tècniques actorals de tres actors amb mètodes molt diferents, tres idiomes amb la

mateixa arrel i tot això unit pel text d’un dramaturg que ha utilitzat les improvisacions i les

propostes que li han plantejat els actors.

Després de col·laborar en un espectacle internacional entre Catalunya i Itàlia, els directors

Jordi Arqués i Stefano Panzeri van decidir repetir experiència però aquesta vegada també com

actors. Per això van buscar la complicitat de l’actor portuguès Rui Pedro Cardoso i més tard del

dramaturg català Gerard Guix per què concretés en un text dramàtic les improvisacions i

divagacions d’un grup tan dispers.

L’espectacle va néixer després d’una trobada i del desig de mirar cap al present passant pel

passat. Gràcies a les experiències teatrals de diferents envergadures (agermanaments teatrals,

festivals, etc.) ens vam reunir i vam decidir construir un espectacle que parlés de nosaltres, del

nostre teatre, el Mediterrani, la cultura llatina, el fet que tots som néts de dictadures, que som la

última generació que ha jugat sense ordinadors, i que som, en el fons, ciutadans europeus.

Jogijo va néixer de la idea de parlar senzillament del joc en les nostres tres històries però

alhora del joc com a punt de partida de la creació teatral. A partir del joc de la improvisació ,

primer sota l’atenta mirada d’en Gerard i després d’en Toni, incorporats al grup com a autor

teatral i dissenyador de llums respectivament, aconseguim en poques sessions de treball però

molt intenses donar cos, veu i moviment als suggeriments que cadascú tenia. Si no hagués

estat així mai no hauríem arribat a construir U, Due, Três tal com és, amb la seva escenografia

simple, aparentment buida, amb la seva riquesa de contingut i emocional ni a la seva diversitat

lingüística i musical.

Més enllà del treball a la sala d’assaig, el projecte ha estat possible gràcies als viatges de baix

cost i a la disponibilitat de l’ Institut del Teatre de Vic que ens han cedit la seva infraestructura.

L’espectacle ha estat construït a través d’internet, video, blog i a nivell general a través d’un

intens intercanvi de material, suggeriments, idees desenvolupades de forma individual i

després compartides i reciclades. Vam començar amb un qüestionari sobre el nostre passat, la

nostra infància, una mena d’auto-entrevista que immediatament ens va fer adonar de la riquesa

d’ idees i temes que volíem tractar. La intervenció d’en Gerard ha servit per posar ordre a tot

això, donar-li forma dramàtica i definir definitivament el caràcter, l’estructura i els personatges.

El treball d’assaig a la sala i el disseny de llum han fet la resta.

Italiano

JOGIJO è una compagnia internazionale nata grazie all'incontro artistico di tre attori e un

drammaturgo con un progetto comune. Sfruttando le nuove tecnologie e i viaggi low cost i

componenti di Jogijo hanno costruito un originale metodo di lavoro a distanza combinato con

brevi e intense sessioni di prove "dal vivo"per dare al loro primo spettacolo U, Due, Três uno

stile personale e unico. Nello spettacolo si combinano le tecniche di tre attori con formazioni

molto diverse, tre lingue con la stessa radice, il tutto tenuto insieme dal testo di un drammaturgo

che ha usato il materiale creato dagli attori attraverso l' improvvisazione.

Page 7: Dossier Internacional U, Due, Três

Dopo aver collaborato ad uno spettacolo internazionale tra Catalogna e Italia, i registi Jordi

Arques e Stefano Panzeri hanno deciso di replicare l'esperienza in veste di attori. A tal fine

hanno trovato la collaborazione di un attore portoghese Rui Pedro Cardoso e più tardi di un

drammaturgo catalano Gerard Guix che concretizzasse in un testo le improvvisazioni e le

suggestioni teatrali di un gruppo così “vasto”.

Lo spettacolo nasce da un’incontro e dalla voglia di raccontarsi,nasce dal comune desiderio di

guardare al presente attraverso il passato. Grazie a esperienze teatrali di diversa natura

(gemellaggi culturali, festival etc.) ci siamo conosciuti e abbiamo deciso di costruire uno

spettacolo che parlasse di noi, noi teatranti, noi mediterranei, noi latini, noi nipoti di dittature, noi

ultima generazione a giocare senza cumputer, noi, in fondo, cittadini d’Europa.Jogijo è nata

proprio dall’idea di parlare del gioco nelle nostre tre diverse storie, ma anche del gioco come

punto di partenza della creazione teatrale; proprio attraverso il gioco dell’improvvisazione, sotto

lo sguardo attento di Gerard, e Toni, incorporati al gruppo rispettivamente in qualità di

drammaturgo e disegnatore delle luci, in poche sessioni di lavoro di sala abbiamo dato corpo,

voce e movimento alle suggestioni che ognuno portava con sè, sino ad arrivare a U due três,

alla sua ambientazione assurda, apparentemente vuota, alla sua ricchezza contenutistica ed

emotiva e alla sua varietà linguistica e musicale.Oltre al lavoro di sala, reso possibile solo

grazie ai voli low cost e alla disponibilità del institut de Teatre de Vic che ci ha aperto le sue

strutture, lo spettacolo è stato costruito attraverso internet, video, blog e più in generale

attraverso un fitto scambio di materiali, suggestioni, idee elaborate individualmente e

successivamente rimesse in circolo. Siamo partiti da un questionario sul nostro passato, la

nostra infanzia, una sorta di autointervista che ci ha messo immeditamente di fronte alla

ricchezza di spunti delle tematiche che intendevamo trattare. L’intervento di Gerard ha messo

ordine e ha dato una forma drammaturgica al tutto, ne ha delineato definitivamente carattere,

struttura e personaggi, il lavoro di sala e l’ideazione illuminotecnica hanno fatto il resto.

Português

JOGIJO é uma companhia internacional nascida graças ao encontro artístico de três actores e

um dramaturgo com um projecto comum. Aproveitando as novas tecnologias e as viagens low

cost, os membros de Jogijo criaram um método de trabalho original à distancia combinado

com sessões de ensaios, “ao vivo”, curtas e intensas, dando ao seu primeiro espectáculo U,

Due, Três um estilo pessoal e único. Neste espectáculo misturam-se as técnicas de três

actores com formações diferentes, línguas diferentes, mas com a mesma raíz e tudo unido pelo

texto de um dramaturgo que usou o material criado pelos actores em improvisações.

Depois de ter colaborado num espectáculo internacional entre a Catalunha e Itália, os

encenadores Jordi Arqués e Stefano Panzeri decidiram repetir a experiência mas como

actores. Para esse objectivo encontraram a colaboração de um actor português Rui Pedro

Cardoso e mais tarde de um dramaturgo catalão Gerard Guix que concretizasse em texto as

improvisações e as divagações deste grupo tão diverso.

Page 8: Dossier Internacional U, Due, Três

O espectáculo nasce de um encontro e da vontade de contar, nasce do desejo comum de olhar

o presente através do passado. Graças a experiências teatrais de diversas naturezas

(espectáculo produzido e apresentado em duas cidades geminadas, festivais, etc) conhecemo-

nos e decidimos construir um espectáculo que falasse de nós, nós teatrantes, nós

mediterrânicos, nós latinos, nós netos de ditaduras, nós última geração que brincou sem

computadores, nós, no fundo, cidadãos da Europa. Jogjo nasceu da ideia de falar do jogo nas

nossas três histórias diferentes, mas também de jogo como ponto de partida da criação teatral;

é através do jogo da improvisação, debaixo do olhar atento de Gèrard e Toni, incorporados no

grupo respectivamente na qualidade de dramaturgo e de desenhador de luzes, que em poucas

sessões de trabalho na sala demos corpo, voz e movimento às sugestões que cada um trazia

consigo, até chegar ao U, Due Três, ao seu ambiente absurdo, aparentemente vazio, à sua

riqueza de conteúdo e emoção e à variedade linguística e musical. Além do trabalho de sala de

ensaios, tornado possível graças aos voos low cost e à disponibilidade do Institut del Teatre de

Vic que nos abriu as portas das suas instalações, o espectáculo foi construído através da

internet, vídeo, blog e mais genericamente através de uma troca intensa de materiais,

sugestões, ideias elaboradas individualmente e sucessivamente partilhadas e trabalhadas em

grupo. Partimos de um questionário sobre o nosso passado, a nossa infância, uma espécie de

auto-entrevista que nos colocou de imediato frente a uma riqueza de pontos temáticos que

queríamos tratar. A intervenção de Gerard deu uma ordem e uma forma dramatúrgica a tudo

isto, e delineou definitivamente o carácter, a estrutura e as personagens. O trabalho de ensaios

e o desenho de luzes fizeram o resto.

Español

JOGIJO es una compañía nacida gracias a la inquietud de tres actores y un dramaturgo con un

proyecto común. Aprovechando las nuevas tecnologías y los viajes low cost, los componentes

de Jogijo han establecido un curioso método de trabajo a distancia combinado con intensas

sesiones presenciales para dar a su primer espectáculo U, Due, Três un estilo personal y

único. En el espectáculo combinan las técnicas actorales de tres actores con métodos muy

diferentes, tres idiomas con la misma raíz y todo ello unido por el texto de un dramaturgo que

ha utilizado las improvisaciones y las propuestas que le han planteado los actores.

Después de colaborar en un espectáculo internacional entre Cataluña e Italia, los directores

Jordi Arqués y Stefano Panzeri decidieron repetir experiencia pero esta vez también como

actores. Por ello buscaron la complicidad del actor portugués Rui Pedro Cardoso y más tarde

del dramaturgo catalán Gerard Guix para que concretara en un texto dramático las

improvisaciones y divagaciones de un grupo tan disperso.

El espectáculo nació tras un encuentro y del deseo de mirar hacia el presente pasando por el

pasado. Gracias a las experiencias teatrales de diferentes envergaduras (hermanamientos

teatrales, festivales, etc.) nos reunimos y decidimos construir un espectáculo que hablara de

nosotros, de nuestro teatro, el Mediterráneo, la cultura latina, el hecho de que todos somos

Page 9: Dossier Internacional U, Due, Três

nietos de dictaduras , que somos la última generación que ha jugado sin ordenadores, y que

somos en el fondo, ciudadanos europeos.

Jogijo nació de la idea de hablar sencillamente del juego en nuestras tres historias pero a la

vez del juego como punto de partida de la creación teatral. A partir del juego de la

improvisación, primero bajo la atenta mirada de Gerard y después de Toni, incorporados al

grupo como autor teatral y diseñador de luces respectivamente, logramos en pocas pero

intensas sesiones de trabajo dar cuerpo, voz y movimiento a las sugerencias que cada uno

tenía. Si no hubiera sido así nunca habríamos llegado a construir U, Due, Três tal como es,

con su escenografía simple, aparentemente vacía, con su riqueza de contenido y emocional ni

a su diversidad lingüística y musical.

Más allá del trabajo en la sala de ensayo, el proyecto ha sido posible gracias a los viajes de

bajo coste y a la disponibilidad del Institut del Teatre de Vic que nos han cedido su

infraestructura. El espectáculo ha sido construido a través de internet, video, blog y a nivel

general a través de un intenso intercambio de material, sugerencias, ideas desarrolladas de

forma individual y luego compartidas y recicladas. Empezamos con un cuestionario sobre

nuestro pasado, nuestra infancia, una especie de auto-entrevista que inmediatamente nos hizo

dar cuenta de la riqueza de ideas y temas que queríamos tratar. La intervención de Gerard ha

servido para poner orden a todo esto, darle forma dramática y definir definitivamente el

carácter, la estructura y los personajes. El trabajo de ensayo en la sala y el diseño de luz han

hecho el resto.

English

JOGIJO is a company born thanks to the concerns of three actors and a playwright with a

common project. Taking advantage of new technologies and low cost airlines, Jogijo

components have established a curious way of distance working combined with intense

rehearsal sessions to give their first show U, Due, Três a unique and personal style. The show

combines very different acting techniques from three actors, three languages with the same root

and all united by the text of a playwright who has used improvisation and proposals that have

raised the actors.

After co-operate in an international show between Italy and Catalonia, the directors Jordi

Arqués and Stefano Panzeri decided to repeat this experience again but also as actors. So they

seek the complicity of a third actor, the portuguese Rui Pedro Cardoso and later the Catalan

playwright Gerard Guix to write a text based on improvisations.

Page 10: Dossier Internacional U, Due, Três

U, Due, Três: Perquè? Perche’?

U. Per scoprire attraverso il Teatro che, anche se con nomi diversi, i giochi e i “riti del cortile”

sono gli stessi

Due. Per costruire uno spettacolo in cui ognuno di noi parlasse di se stesso solo a partire

dall’incontro con l’altro.

Três. Perchè le nostre tre lingue si sono fuse in un “ita-port-alano” che sa di vino e olive e

anche un po’ di prosciutto...

Stefano Panzeri

U. Porque estar em palco em ensaios à procura do espectáculo é uma cúmplicidade intensa.

Criá-lo a partir de nós, dos dois lados do palco. De todos os lados.

Due. Porque quisémos juntar as nossas memórias contando com as diferenças geográficas e

linguísticas e com as semelhanças de vontades e entusiasmos para contar uma história.

Três. Porque juntámos o Mar e o Oceano. Porque à ancestral oliveira que nos une, quisemos

acrescentar o futuro que nos atraía.

Rui Pedro Cardoso

U. Perquè amic i teatre s'escriuen d'una manera molt semblant en italià, portuguès i català.

Due. Perquè com que em costa escollir entre un vi Conti o un vinho verde o un priorat, em

quedo amb tots tres.

Três. Perquè som néts (o besnéts) de tres dictadures i és important no oblidar-ho.

Jordi Arqués

U. Perquè una de les millors satisfaccions d’un escriptors és veure un text seu interpretat en

diferents llengües

Due. Perquè en l’era de la comunicació i el progrés hauríem d’obrir-nos i acostar-nos més a la

gent que tenim al voltant i no tancar-nos dins les nostres fronteres

Três. Perquè projectes com aquest fan que coneguis a gent molt interessant i d’alguna manera

t’enriqueixen professionalment però sobre tot a nivell personal

Gerard Guix

Page 11: Dossier Internacional U, Due, Três

FITXA / SCHEDA / FICHA DI U, Due, Três

Companyia / Compagnia / Companhia Jogijo

Títol / Titolo/ Título: U, DUE, TRÊ

Llengues / lingue / línguas: italiano, portugués, catalán

Actors / Attori / Actores : Jordi Arqués (CAT), Rui Pedro Cardoso (P), Stefano Panzeri (I)

Dramatúrgia / Drammaturgia / Dramaturgia: Gerard Guix (CAT)

Idea, disseny escènic i direcció / Idea, scenografia e regia / Ideia, desenho cénico e direcção:

Jogijo

Disseny de llums / Disegno luci / desenho de luz: Toni Font

Música original / Musica originale / Música original: José Júlio Lopes

Durada / Durata / Duração: 60 min

Sinopsis / Sinossi / Sínopse / Sinopsis / Synopsis:

Un català, un Italià i un portuguès es troben en una trinxera. No és un acudit, és el punt de

partida de U, Due, Três. En un espai indefinit que a mesura que avança l’espectacle cobra vida

pròpia, tres actors es veuen immersos en una situació surrealista: una guerra sense un enemic

identificable. L’espai, un quadrat buit marcat al terra amb cinta blanca, es converteix en trinxera

de jardí, lloc de joc, de vida i quasi de mort. Un lloc on cadascú dels tres actors, mentre

esperen un perill que sembla que mai no arriba, tindrà un moment biogràfic per mostrar-se a sí

mateixos i com és la seva terra. Tots venen d’un lloc, d’un passat diferent, no saben res dels

altres i hauran d’enfrontar-se a aquesta situació d’aïllament primer per separat i després de

forma conjunta. Un dramaturg, fora d’aquest espai, com si fos un deus ex machina, mou els fils

de tot el què passa dins d’aquest quadrat, ho manipula a través de les indicacions que escriu

en un paper que després llença dins d’espai dels actors. Són ordres poc concretes però que

fan que es trenqui el delicat equilibri que intenten mantenir els tres personatges dins la trinxera.

Cada actor, durant tot l’espectacle parla només la seva llengua materna i les ordres del

dramaturg són en anglès. A U, Due, Três, com a la realitat la guerra es converteix en un joc i el

joc en una guerra.

Un italiano, un catalano e un portoghese si ritrovano in una trincea. Non é una barzeletta, é il

punto di partenza di U, Due, Três. In uno spazio indefinito che man mano che avanza lo

spettacolo prende vita, tre attori si vedono immersi in una situazione surreale: una guerra senza

un nemico identificabile. Lo spazio, un quadrato vuoto delimitato semplicemente da un nastro

adesivo bianco, diventa cortile, trincea, luogo di gioco, di vita e quasi di morte, luogo in cui

ognuno dei tre attori ha un momento "biografico per raccontare se stesso e la sua terra, luogo in

cui tutti e tre aspettano, al riparo da un pericolo incombente che sembra non arrivare mai.

Ognuno arriva da un luogo, da un passato diverso, non sa di incontrare altre persone, decide

prima di isolarsi e poi di mettere in comune, di fronte al pericolo incombente, tutto ciò che ha.Un

drammaturgo, fuori da questo spazio, come un deus ex machina tiene e tira le fila di ciò che

avviene dentro il quadrato, lo manipola attraverso delle indicazioni che scrive e lancia nello

Page 12: Dossier Internacional U, Due, Três

spazio di scena. Ordini non meglio identificati che vanno eseguiti e che sovvertono il precario

equilibrio dei tre nella trincea. Ogni attore per tutto lo spettacolo parla solo la sua lingua madre

mentre i messaggi del drammaturgo sono in inglese. In U, Due , Três, come nella realtá, la

guerra si converte in un gioco e il gioco in una guerra.

Um português, um catalão e um italiano encontram-se numa trincheira. Não é uma anedota,

é o ponto de partida de U, Due, Três. Num espaço indefinido, que ganha vida à medida que o

espectáculo avança, três actores vêem-se imersos numa situação surreal: uma guerra sem um

inimigo identificável. O espaço, um quadrado vazio marcado apenas por fita adesiva branca,

transforma-se em pátio, trincheira, campo de jogos, de vida e quase de morte, espaço onde

cada um dos actores tem um momento biográfico para falar de si e da sua terra, espaço onde

os três actores esperam, abrigados da ameaça iminente que parece não acontecer. Cada um

vem de um lugar diferente, tem um passado diferente, não sabia que ia encontrar outras

pessoas, primeiro isolam-se e depois decidem partilhar tudo o que têm. Um dramaturgo, de

fora deste espaço, como um deus ex machina controla os fios de tudo o que acontece dentro

do quadrado, manipula através de indicações que escreve e lança para cena. Ordens pouco

claras que são cumpridas e que quebram o delicado equilíbrio das três personagens na

trincheira. Em U, Due, Três tal como na realidade, a guerra transforma-se em jogo e o jogo em

guerra.

Un catalán, un italiano y un portugués se encuentran en una trinchera. No es un

chiste, es el punto de partida de U, Due, Três. En un espacio indefinido que a medida que

avanza el espectáculo cobra vida propia, tres actores se ven inmersos en una situación

surrealista: una guerra sin un enemigo identificable. El espacio, un cuadrado vacío marcado en

el suelo con cinta blanca, se convierte en trinchera de jardín, lugar de juego, de vida y casi de

muerte. Un lugar donde cada uno de los tres actores, mientras esperan un peligro que parece

que nunca llega, tendrá un momento biográfico para mostrarse a sí mismos y cómo es su

tierra. Todos vienen de un lugar, de un pasado diferente, no saben nada de los otros y deberán

enfrentarse a esta situación de aislamiento primero por separado y después de forma conjunta.

Un dramaturgo, fuera de este espacio, como si fuera un deus ex machina, mueve los hilos de

todo lo que pasa dentro de este cuadrado, lo manipula a través de las indicaciones que escribe

en un papel que luego lanza dentro de espacio los actores. Son órdenes poco concretas pero

que hacen que se rompa el delicado equilibrio que intentan mantener los tres personajes dentro

de la trinchera. Cada actor, durante todo el espectáculo, habla sólo su lengua materna y las

órdenes del dramaturgo son en inglés. En U, Due, Três, como en la realidad, la guerra se

convierte en un juego y el juego en una guerra.

Page 13: Dossier Internacional U, Due, Três

A Catalan, an Italian and a Portuguese are in a trench. This is not a joke, is the starting

point of U, Due, Três. In an undefined space in a constant change as the show goes on, three

actors are immersed in a surreal situation: a war without an identifiable enemy. The space, an

empty square on the floor marked with white tape, becomes a trench garden, a playground, a

place of life and death where each of the three actors, awaiting for a danger that seems never

comes, will have a biographical moment to show themselves and to talk about their countries.

All come from a place, a different past, they know nothing of each other and must deal with this

situation of isolation first separately and then together. A playwright, outside this space, like a

deus ex machina, pulls the strings of everything that happens within this square, as manipulated

it through the instructions written on paper and then launches into the square. They are specific

orders to break the delicate balance trying to maintain the three people inside the trench. Each

player, throughout the show, only speak their native language and the commands are in

English. In U, Due, Três, as in reality, the war becomes a game and the game becomes a war.

Espai mínim / Spazio minimo /Espaço mìnimo: 5 x 4 m

Temps de muntatge: 2 hores aproximadament / Tempo di montaggio: 2 ore c.ca / Tempo de

montagem: 2 horas apróximadamente

Temps de desmuntatge: 1 hora aproximadament / Tempo di smontaggio: 1 ora c.ca / Tempo de

desmontagem: 1 hora apróximadamente

Personal necessari: 1 tècnic / Personale necesario: 1 tecnico / Pessoal necessário: 1

técnico

Page 14: Dossier Internacional U, Due, Três

CURRICULUMS / CURRICULA:

Rui Pedro Cardoso Portugal

Estreia-se, profissionalmente, em 1989 no espectáculo 1900, Il Palazzo

dell’illusione, com o Teatro Invito e sob direção de Luca Radaeli, em

Lecco, Itália. Em 1995 termina o curso de formação de actores da

Escola Superior de Teatro e Cinema. Como actor participou em

diversos espectáculos dos quais destaca:Despir a que está nua, de

Gabriela Gambarro, encenação de São José Lapa, 1995; Cenas de

uma Execução, de Howard Baker, encenação de São José Lapa/

Alberto Lopes, 1997; Oceanos e Utopias de Philippe Genty e François

Cofino, 1998; Memorial do Convento, de José Saramago, 1999, e

Mãe Coragem e os seus Filhos de Berthold Brecht, 2001,

encenações de Joaquim Benite; Quem mostra-bô és caminhe

longi?, espectáculo criado em regime de residência artística na

República de S. Tomé e Príncipe entre Setembro e Dezembro de 2001,

segundo texto de Zézé e Miguel Hurst. Encenação de Miguel Hurst,

com assistência de Rui Pedro Cardoso; As Barcas, de Gil Vicente,

encenação de Giorgio Barbieri Corsetti, direcção de João Grosso,

2002; Sobre os Rios de Babilónia, de António Borges Coelho, encenação de Vítor Gonçalves,

2003; Sonho de uma Noite de Verão, de William Shakespeare, direcção de São José Lapa,

2006; Jacques e o seu Amo de Milan Kundera, encenação de Rui Luís Brás, 2006; O Mistério

do Planeta Negro de Ana Teresa Silva, encenação de Paulo Ferreira, 2007; A Gaivota num

voo rasante sobre as Aguncheiras, a partir do texto A Gaivota de Anton Tchékov, adaptação

e direcção de São José Lapa, 2007; As Aventuras de D. Redonda I, a partir da obra

homónima de Virgínia Castro e Almeida, adaptação e direcção de São José Lapa, 2007; As

Aventuras de D. Redonda II, a partir da obra homónima de Virgínia Castro e Almeida,

adaptação e direcção de São José Lapa, 2008; O Rancor, Exercício sobre Helena, de Hélia

Correia, encenação de Alberto Lopes e São José Lapa, 2009.

Encenação. O Pedido do... Urso, adaptação e encenação de duas comédias em um acto

de Anton Tchékov, no Cine-Teatro Municipal João Mota, Sesimbra, e no Espaço das

Aguncheiras, 2008. Traduz e encena o monólogo Novecento de Alessandro Baricco,

adaptando-o para dois actores, Daniel Martinho e Ricardo Carriço, na sala estúdio do Teatro da

Trindade, no Teatro da Luz, Lisboa, e no Auditório Eunice Muñoz, Oeiras, 2003. A Tartaruga

que Canta, de Sénuovo Agbota Zinsou, encenação de Rui Pedro e Miguel Hurst, no Auditório

Municipal Fernando Pessa e no Auditório do Instituto Português da Juventude, Lisboa, 2002.

Formação complementar 2005 . Laboratório teatral com Laura Curino, no âmbito do VII

Festival de teatro popular de pesquisa “L’ultima luna d’estate” em Lecco, Itália. 2000 .

Workshop dirigido por Ferruccio Soleri do Piccolo Teatro di Milano, “A Mascara na Commédia

Dell’Arte” na Fundação Calouste Gulbenkian, CAM/ACARTE, Lisboa. 1997 . Workshop para

actores com a companhia Belga “STAN”, no Centro Cultural de Belém. 1995 . “Técnica de

Máscara”, por André Gago, no Teatro Taborda em Lisboa. 1993 . Workshop teatral dirigido por

Antunes Filho no ambito do Festival lnternacional de Teatro de Lisboa de 1993. 1991 . “VII

Stage lnternazionalle di Commédia DeIl’Arte” dirigido por Antonio Fava, Réggio Emilia em ltália.

1989/90 . Aprende a técnica de Andas durante o seu estágio com o “Teatro lnvito”, em Lecco,

ltália. 1989 . Oficina Municipal de Teatro de Oeiras, com direcção de João Calvário e Vera

Castro. 1987 . Estágio Internacional de Tearto, “Young People and the Arts”, com direcção do

encenador David Byrne, Dublin, República da Irlanda.

Page 15: Dossier Internacional U, Due, Três

Stefano Panzeri Italia

Si diploma come attore presso il corso di formazione professionale per

attori del Teatro Stabile del Veneto Carlo Goldoni di Venezia diretto da

Giulio Bosetti nel luglio del 1997.

Nel 1998 segue debutta in L’uomo la bestia e la virtù di Pirandello per la

regia di Giuseppe Emiliani con il Teatro Carcano.

A partire dalla stagione 1999-2000 inizia a collaborare con il Centro

Teatrale dell’Università di Salamanca (Spagna) con il quale partecipa a

numerose produzioni in lingua spagnola e inglese, inoltre fonda

l’associazione culturale RONZINANTE con la quale collabora come

attore, regista e successivamente docente (E fu sera e fu mattina per

Scenario 2008, Stanze sonore da S. Beckett,2006, Novecento di A.

Baricco 2001, Il servitore di due padroni di Goldoni 2001, Don

Chisciotte di M.de Cervantes 2003, Pic –nic in campagna di F. Arrabal

2005, e i progetti in lingua spagnola Notas y palabras entre sangre y

arena 2007e Allo stesso tempo/al mateix temps etc 2008.)

Nel 1998 inizia lo studio della maschera e della Commedia dell’Arte con

il maestro Antonio Fava (Scuola internazionale di Commedia dell’Arte di Reggio Emilia).

Dal 2001 collabora come scritturato e poi come socio con la compagnia Teatro Invito di Lecco

sia per produzioni di teatro ragazzi ( Il ragazzo degli aquiloni 2008, Racconti di contorno 2007 e

Senza paura 2006) sia per adulti ( La cena in scena 2006, Il bosco di Macbeth 2002, Vaghe

stelle dell’orsa 2001)

Dal 2007 collabora con la compagnia Albero Blu di Lecco ( Stracci, 2008 in qualità di regista e Il

bambino con il pigiama a righe 2008), con il Teatro del Buratto di Milano, Teatro Stabile per

l’Infanzia ( Il mio papà è Ulisse 2008, La Lavapaure 2009) con il Teatro Città Murata di Como

(Verranno a te sull’aure 2009) e con il Teatro Sociale di Como/coop Attivamente (Clandestino in

casa 2009), con la compagnia Teatro Stabile dell’Insubria (Il Canto di Natale 2009 come

regista), con la compagnia Teatro Immagine di Venezia (I Promessi Sposi 2007).

Sempre in qualità di attore ha lavorato presso il Piccolo Teatro di Milano- Trame d’autore (Blu

2004) e con la Biennale Teatro (Ulisse e l’arte della navigazione 2008).

Dal 2000 ha continuato la formazione attorale con Laura Curino sulla narrazione, Giorgio Rossi

sul teatro danza, e Claudia Contin, Marcello Bartoli, Enrico Bonavera e Carlo Boso sulla

maschera e la Commedia dell’Arte.

Nel 2008 ha iniziato una collaborazione con l’attore Jordi Arques di Vic, (Spagna) con il quale

ha co-diretto il progetto di gemellaggio teatrale tra Italia e Spagna Allo stesso tempo/al mateix

temps.

Page 16: Dossier Internacional U, Due, Três

Jordi Arqués Catalunya

Estudia art dramàtic a l’escola superior de l’institut del teatre del 1996 al

2000.

És becat a participar a la Prima del teatro a San Miniato (Itàlia) l’any 1999.

Durant aquest anys participa també en diversos espectacles tant com a

actor Les carrega el diable (1997), divertiments turístics (1999), com a

director el repartidor de peixos (2000).

A partir d’aquest moment segueix formant-se amb Postgrau sobre

Biomecànica.(2000).Professor: Roberto Romei I Curs Shakespeare in

movement.(2000). Professora: Shona Morris, Curs sobre Thomas

Bernhard.( 2001). Professor: Konrad Zschiedrich, Curs de Dansa

teatre.(2002-2003). Professor: Moreno Bernardi. Curs de dansa

teatre.(2006). Professors: Nicolas Rimbaud i Coral Troncoso. Postgrau de

pedagogia Teatral (2006-2007). Curs de entrenament actoral (2007).

Professor:Javier Daulte. Curs Teatre Total (2007). Professors:Joseph

Alford i Carolina Valdés. Curs d’interpretació davant la càmera.(2007).

Professor: Esteve Rovira. Curs de poesia.(2009). Professora: Núria

Candela. Curs d’entrenament actoral.(2009) Professor: Juan Carlos Corazza. Curs

d’interpretació davant la càmera.(2009). Professor: Santiago Zannou

L’any 2001 funda la companyia CorCia Teatre I fan el seu primer espectacle Cor. En la

companyia fa desenvolupat diferents projectes tant com a actor, Entremeses de Cervantes y

Lope de Rueda.(2004), La Celestina(2005) Projecte Llenamú(2008) i com a director: Rinconete

y Cortadillo.(2006). Figures d’aigua.(2006). Retalls del Ter.(2006).Torn de nit.(2009).

Des de L’any 2002 participa com a actor en diferents produccions com El publico.(2002), Les

filles de king Kong.(2002) Cap a la mort.(2003). Salveu les nostres ànimes.(2004). Estem

quedant fatal.(2006). Els contes de la Vila de R. (2006). La fàbrica.(2006). Missatges al

vent.(2007).

Durant aquest temps dirigeix diferents espectacles com Garbellat.(2004), Misteri de

Dolor.(2005) Amfitrió.(2007). FO l’ombra del fantasma. (2007) Les dones de Sondheim i

Kander.(2007) Molt Soroll per res.(2007) Dansa d’agost.( 2007) RJ amor a mort. (2008) Juli

Cèsar. (2008) Tenim la llengua molt llarga.(2009)

L’any 2008 engega una col·laboració amb l’actor italià Stefano Panzeri amb el que co-dirigeix

un projecte d’agermanament teatral entre Itàlia i Catalunya anomenat Allo Stesso Tempo/ al

mateix temps.

Desde el 2000 també forma part de l’equip docent de l’Institut del Teatre i des del 2006

assumeix el càrrec de coordinador acadèmic de l’Institut del Teatre, Centre d’Osona.

Des de el 1988 és membre actiu de Ventall Teatre i actualment forma part de la junta de

directiva.

Ha treballat també ens diferents projectes d’audiovisual Si tingués una vida (2006). Camí.

(2006). El cuadro. (2006). La flor del mal.(2007). Nimelamia. (2007). 9 mm. (2007). Ego. 2008.

La Nit (2008). El bitllet ( 2009). L’home d’esquena. (2009)

L’any 2009 ha format part com a actor i com a assessor lingüístic del llargmetratge Pa Negre

del director Agustí Villaronga.

Page 17: Dossier Internacional U, Due, Três

Gerard Guix Catalunya

El 2011 publica les dues primeres parts de la seva trilogia fantàstica, El

prodigi i L’Enginy (Estrella Polar), i la novel·la Tot el que hauries de

saber abans d’estimar-me (Columna).

El 2010 guanya el premi Pin i Soler de Novel·la que atorga l’Ajuntament

de Tarragona per la seva novel·la Tot el que hauries de saber abans

d’estimar-me.

El 2009 estrena Steve McQueen l'obra escrita especialment per l'Aula

de Teatre de la Universitat de Vic que es pot veure en mostres de

teatre de València i Tarragona. Rep una beca del Centre d'Art i Natura

per una estada de treball durant tot el mes d'agost al Tyrone Guthrie

Center d'Annaghmakerrig (Irlanda) on escriu part del seu nou projecte

teatral que explora la vinculació entre Adolf Hitler i Charles Chaplin.

L'obra Sóc una màquina comença gira per tot Catalunya. Actualment

està treballant juntament amb el director Nacho Cerdà en una nova

adaptació televisiva d'Ivern, el guió que fa deu anys va escriure Sergi

Belbel.

El 2008 viatja a Birmingham (U.K.), és convidat pel The REP –

Birmingham Repertory Theatre a la Generation Conference 2008, una trobada de professionals

del teatre britànic per evaluar les noves tendències pel teatre a les escoles, la inclusió social i

els nous mètodes per a joves dramaturgs. The REP li engarrega documentar la conferència

amb un extens informe que compara la realitat actual del teatre britànic amb el català. Gràcies

a la subvenció concedida per la Insitució de les Lletres Catalanes per a l'escriptura de la seva

quarta novel·la, viatja a Suïssa per portar a terme el treball de recerca necessàri. A finals d'any

estrena, com a dramaturg, l'obra de teatre Sóc una màquina, que suposa la primera producció

que la companyia Teatre de Guerrilla fa amb el seu nou segell República de Guerrilla.

El 2007 viatja a Birmingham i Londres gràcies a una beca concedida pel British Council on

estableix contacte amb diversos autors, directors i teatres. Col·labora amb The REP –

Birmingham Repertory Theatre (U.K.). Estrena el juny al Teatre Romea de Barcelona i dins del

31è Festival de Barcelona Grec, la seva obra Gènesi 3.0 (El cementiri), i al juliol, a la Mostra

d’Arts Vives del Castell de Montesquiu (Barcelona) una òpera contemporània amb llibret i

direcció escènica propia titulada Lyophilisé. A l'octubre viatja a Bari, Itàlia, per col·laborar amb

el Teatro Kismet Opera. Al novembre publica la seva tercera novel·la Dia de caça (Columna

Edicions)

El 2006 guanya el Premi Fundació Romea de Textos Teatrals amb l'obra El cementiri, debuta al

cinema com a guionista del curtmetratge El quadre i a la televisió com a guionista dels gags

que Teatre de Guerrilla protagoniza en l'exitosa sèrie de TV3 Caçadors de bolets.

El 2005 publica la seva segona novel·la, La deriva dels continents (Angle Editorial) i s'incorpora

a la companyia Els Joglars como ajudant de direcció d'Albert Boadella per l'espectacle En un

lugar de Manhattan.

El 2004 debuta en la direcció teatral amb l'obra Salveu les nostres ànimes, Finalista a millor

obra a la 9a Mostra de Teatre de Barcelona i representada a la Sala Beckett de Barcelona.

El 2000 publica a Madrid la seva primera novel·la Memorias (sucias y hambrientas) (Edición

Personal).

És soci de SGAE, CEDRO i GAC – Guionistes Associats de Catalunya.

Page 18: Dossier Internacional U, Due, Três