32
1 negro aturen - dam, tem laut oditas aut ex - pliquam ipient i u m quam essita - tem qui - berum ut re - ceritam rectur, eumquis - tia con nobist, n a t e sunto - ta tian - diam, od excear - chitae porpo - risquo berchi - cit latinti tem idendessin net officitio voluptae nos - tisciasit maio - rer uptaturio. Riostia illa aut ut qui dolo - rectur? Cum que num eum quibus - dant volenim - pedio voloris res maximi, oc - cus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum non - sequi blam, quiae is volo - rec atusdaeri - ta pa volupta temossim ex - cea m quibus - dant volenim - pedio voloris res maximi, oc - cus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum non - sequi blam, quiae is volo - rec atusdaeri - ta pa volupta te m quibus - dant volenim - pedio voloris res maximi, oc - cus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum non - sequi blam, quiae is volo - rec atusdaerita pa volupta te - mossim excea - rupide quo is ut aut a m qui - bus dant vole - nimpedio vo - loris res maximi, occus et officatis dent reptaqu un- temporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa vo- ipient i u m quam essita- tem qui- berum ut re- ceritam rectur, eumquis- tia con nobist, n a t e sunto- ta tian- diam, od excear - chitae porpo - risquo berchi - cit latinti tem idendessin net officitio voluptae nos - tisciasit maio - rer uptaturio Riostia illa au Nat ren dam t e lau od tas a expl qua ipie i u qua ess tate qu beru ut r cer t a rectu e u mqu tia c nobi nat sunt ta tia diam od exc chitae porisq berchi latinti idende net of tio volu nostisc sit mai uptatu Riostia aut ut dolorect Cum num quibus d volenim dio vo res m mi, o et offi dent re qu untem riat fac Nat ren dam t e lau od tas a expl qua ipie i u qua ess tate qu beru ut r cer t a rectu e u mqu tia c nobi nat sunt ta tia diam od exc chitae porisq berchi latinti idende net of tio volu nostisc sit mai uptatu Riostia aut ut dolorect Cum num quibus d volenim dio vo res m mi, o et offi dent re qu untem riat fac a e a i q u t u c i i ex p e ol c r R ue qu ol v im f e p s s vo m qu ol v im f e p s s s s t l a e a i q t u i i ex p e o c r R u qu ol v im f e p s s v m qu ol v im f e p s s s t e l Ilustrado por Laura Victoria Cortés Edgar Allan Poe

El gato negro

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Cuento de Edgar Allan Poe, trabajado en tipografía Minion y GillVic, diseñadora:Laura Cortés.

Citation preview

Page 1: El gato negro

1

negr

o

at u re n -d a m , tem laut o d i t a s aut ex-pliquam i p i e n t i u m q u a m e s s i t a -tem qui-b e r u m ut re-cer i t am r e c t u r , eumquis-tia con n o b i s t , n a t e s u n t o -ta tian-d i a m , od excear-chitae porpo-risquo berchi-cit latinti tem i d e n d e s s i n net officitio voluptae nos-tisciasit maio-rer uptaturio. Riostia illa aut ut qui dolo-rectur?Cum que num eum quibus-dant volenim-pedio voloris res maximi, oc-cus et officatis dent reptaqu u n t e m p o r i a t faccum non-sequi blam, quiae is volo-rec atusdaeri-ta pa volupta temossim ex-ceam quibus-dant volenim-pedio voloris res maximi, oc-cus et officatis dent reptaqu u n t e m p o r i a t faccum non-sequi blam, quiae is volo-rec atusdaeri-ta pa volupta tem quibus-dant volenim-pedio voloris res maximi, oc-cus et officatis dent reptaqu u n t e m p o r i a t faccum non-sequi blam, quiae is volo-rec atusdaerita pa volupta te-mossim excea-rupide quo is ut aut am qui-busdant vole-nimpedio vo-loris res maximi, occus et officatis dent reptaqu un-temporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa vo-lupta temossim excearupide quo

N a t u -r e n -d a m , tem laut o d i t a s aut ex-pliquam i p i e n t i u m q u a m e s s i t a -tem qui-b e r u m ut re-cer i t am r e c t u r , eumquis-tia con n o b i s t , n a t e s u n t o -ta tian-d i a m , od excear-chitae porpo-risquo berchi-cit latinti tem i d e n d e s s i n net officitio voluptae nos-tisciasit maio-rer uptaturio. Riostia illa aut N a t u -r e n -d a m , t e m l a u t o d i -tas aut e x p l i -q u a m i p i e n t i u m q u a m e s s i -t a t e m q u i -b e r u m ut re-c e r i -t a m rectur, e u -mquis-tia con nobist, n a t e sunto-ta tian-d i a m , od excear-chitae por-p o r i s q u o b e r c h i c i t latinti tem i d e n d e s s i n net offici-tio voluptae n o s t i s c i a -sit maiorer u p t a t u r i o . Riostia illa aut ut qui dolorectur?Cum que num eum qu i bu s dan t vo l en i m p e -dio voloris res maxi-mi, occus et officatis dent repta-qu untempo-riat faccum

N a t u -r e n -d a m , t e m l a u t o d i -tas aut e x p l i -q u a m i p i e n t i u m q u a m e s s i -t a t e m q u i -b e r u m ut re-c e r i -t a m rectur, e u -mquis-tia con nobist, n a t e sunto-ta tian-d i a m , od excear-chitae por-p o r i s q u o b e r c h i c i t latinti tem i d e n d e s s i n net offici-tio voluptae n o s t i s c i a -sit maiorer u p t a t u r i o . Riostia illa aut ut qui dolorectur?Cum que num eum qu i bu s dan t vo l en i m p e -dio voloris res maxi-mi, occus et officatis dent repta-qu untempo-riat faccum

aeaiqutucitiexpleolcr Ruuequolvimfeps

s

vomquolvimfeps

s

voquolvimfeps

s

vomdau

s

mes n

t

emnouatvm usstnmlaeaiqutucitiexpleolcr Ruuequolvimfeps

s

vomquolvimfeps

s

voquolvimfeps

s

vomdau

s

mes n

t

emnouatvm

el

Ilus

trad

o po

r La

ura

Vic

tori

a C

orté

sEd

gar A

llan

Poe

Page 2: El gato negro

2

Page 3: El gato negro

3

Page 4: El gato negro

Volumen 1Taller de Diseño Tipográfico

Laura Victoria CortésISBN 456-487-1457-1

copyrigth (c) 2010 Reservados todos los derechos

por Laura Victoria CortésFuente Tipografica Gillvic

Diseñada por Laura CortésMinion Pro

Diseñada por Robert SlimbachUniversidad Los Libertadores

Impreso en Colombia

miauuuuumiauuuuu

Page 5: El gato negro

mia

uuuu

umia

uuuu

umiauuuuu miauuu

negro

el

Ilustrado por Laura Victoria CortésEdgar Allan Poe

miauuuuu

Page 6: El gato negro

2

No espero ni pido que alguien crea en el extraño aunque simple relato que me dispongo a escribir. Loco estaría si lo esperara, cuando mis sentidos rechazan su propia evidencia. Pero no estoy loco y sé muy bien que esto no es un sueño.

Mañana voy a morir y quisiera aliviar hoy mi alma. Mi propósito inmediato consiste en poner de manifiesto, simple, sucintamente y sin comentarios, una serie de episodios domésti-cos. Las consecuencias de esos episodios me han aterrorizado, me han torturado y, por fin, me han destruido. Pero no i n t e n t a r é explicarlos. Si para mí han sido horribles, para otros resultarán menos espantosos que barrocos.

Page 7: El gato negro

3

Más adelante, tal vez aparecerá alguien...

Page 8: El gato negro

4

...cuya inteligencia reduzca mis fantasmas a lugarescomunes; una inteligencia más serena, más lógica y mucho menos excitable que la mía, capaz de veren las circunstancias que temerosamente describiré, una vulgar sucesión de causas y efectos naturales.

Desde la infancia me destaqué por la docilidad y bondad de mi carácter.

Me gustaban especialmente los animales, y mis padres me permitían tener una gran variedad. Me casé joven y tuve la alegría de que mi esposa compartiera mis preferencias. Al observar mi gusto por los animales domésticos, no perdía oportunidad de procurarme los más agradables de entre ellos. Teníamos pájaros, peces de col-res, un hermoso perro, conejos, un monito y un .

Este último era un animal de notable tamaño y hermosura, completamente negro y de una sagacidad asombrosa.

Page 9: El gato negro

5

Plutón -tal era el nombre del - se había convertido en mi favorito y mi camarada. Sólo yo le daba de comer y él me seguía por todas partes en casa. Me costaba mucho impedir que anduviera tras de mí en la calle. Nuestra

amistad duró así varios

años, en el curso de

los cuales (enrojezco al

confesarlo) mi temperamento y mi carácter

se alteraron radicalmente

por culpa del

DEM NIO Oc c

Page 10: El gato negro

6

Día a día me fui volviendo más melancólico, irri-table e indiferente hacia los sentimientos ajenos. Llegué, incluso, a hablar descomedidamente a mi mujer y terminé por infligirle violencias persona-les.

Hacia Plutón, sin embargo, conservé suficiente consideración como para abstenerme de maltratar-lo, cosa que hacía con los conejos, el mono y hasta el perro cuando, por casualidad o movidos por el afecto, se cruzaban en mi camino. Mi enfermedad, empeoro, se agravaba -pues, ¿qué enfermedad es comparable al alcohol?-, y finalmente el mismo Plutón, que ya estaba viejo y, por tanto, algo enoja-dizo, empezó a sufrir las consecuencias de mi mal humor.

Una

noc

he e

n qu

e vo

lvía

a ca

sa co

mpl

etam

ente

e

mb

ri a

ga

do

. ..

Page 11: El gato negro

7

Lo alcé en brazos, pero, asustado por mi violencia, me mordió ligeramente en la mano. Al punto se apoderó de mí una furia demoníaca y ya no supe lo que hacía. Fue como si la raíz de mi alma se separara de golpe de mi cuerpo; una maldad más que diabólica, alimentada por la ginebra, estremeció cada fibra de mi ser. Sacan-do del bolsillo del chaleco un cortaplumas, lo abrí mien-tras sujetaba al pobre animal por el pescuezo y, delibe-radamente, le hice saltar un ojo. Enrojezco, me abraso, tiemblo mientras escribo tan condenable atrocidad. . El entretanto, mejoraba poco a poco. Cier-to que la órbita donde faltaba el ojo presentaba un ho-rrible aspecto, pero el animal no parecía sufrir ya. Se paseaba, como de costumbre, por la casa, aun-que, como es de imaginar, huía aterrorizado al verme.

...de

spué

s de

una

de m

is co

rrer

ías p

or la

ciud

ad, m

e pa

reci

ó qu

eel

ev i

t ab

a m

i p

r es e

nc i

a .

Page 12: El gato negro

final e irrevoca

de la perve

Y entonces, para mi caída

Page 13: El gato negro

9

ble, se presentó el espíritu

rsidad

Page 14: El gato negro

por el pescuezo y lo ahorqué en la rama de un árbol;

Una mañana, obrando a sangre fría, le pasé un

la

z

o

lo ahorqué m

ientras las lágrim

as manaban de

mis ojos y el m

ás am

argo rem

ordimiento m

e

apretaba el corazón;

lo ahorqué porque recordaba que m

e había querido y porque estaba seguro de que

no me había dado

motivo para

matarlo; lo

ahorqué porque sabía que, al hacerlo, com

etía un pecado,

un pecado m

ortal que com

prometería m

i alma

hasta llevarla -si ello fue-

ra posible- más allá del

alcance de la infinita

misericordia del D

ios

más m

isericordioso y

más te

rr

ible

.

Page 15: El gato negro

11

La noche de aquel mismo día en que cometí tan cruel acción me despertaron gritos de: “¡Incendio!”

por el pescuezo y lo ahorqué en la rama de un árbol;árbol

árb

ol

árbol

lo ahorqué m

ientras las lágrim

as manaban de

mis ojos y el m

ás am

argo rem

ordimiento m

e

apretaba el corazón;

lo ahorqué porque recordaba que m

e había querido y porque estaba seguro de que

no me había dado

motivo para

matarlo; lo

ahorqué porque sabía que, al hacerlo, com

etía un pecado,

un pecado m

ortal que com

prometería m

i alma

hasta llevarla -si ello fue-

ra posible- más allá del

alcance de la infinita

misericordia del D

ios

más m

isericordioso y

más te

rr

ible

.

Page 16: El gato negro

12

Las cortinas de mi cama eran una lla-ma viva y toda la casa estaba ardien-do. Con gran dificultad pudimos esca-par de la conflagración mi mujer, un sirviente y yo. Todo quedó destruido. Mis bienes terrenales se perdieron y desde ese momento tuve que resignar-me a la desesperanza.No incurriré en la debilidad de estable-cer una relación de causa y efecto entre el desastre y mi criminal acción. Al día siguiente del incendio acudí a visitar las ruinas. Salvo una, las pare-des se habían desplomado. El enlucido había quedado a salvo de la acción del fuego, cosa que atribuí a su reciente aplicación. Una densa muchedum-bre habíase reunido frente a la pared y varias personas parecían examinar parte de la misma con gran atención y detalle.

Las palabras“¡extraño!,

¡curioso!” y otras similares excitaron mi curiosidad.

Page 17: El gato negro

13

Al aproximarme vi que en la blanca superficie, grabada como un bajorrelieve, aparecía

la imagen de un gigantesco

habia una soga del animal

Page 18: El gato negro

14

Pero la reflexión vino luego en mi ayuda. Recordé que había ahorcado al

Al descubrir esta aparición -ya que no podía considerarla otra

cosa

- me sentí dominado por el ASOMBRO

y el

TERROR.

en un jardín contiguo a la casa. Si bien en esta forma quedó satisfecha mi razón, ya que no mi conciencia, sobre el extraño episodio, lo ocurrido impresionó

profundamente mi imaginación. Durante muchos meses n o p u d e l i b r a r -m e d e l f a n t a s m a del , y en todo ese tiempo dominó

mi espíritu un sentimiento inconforme que se parecía, sin serlo, al remordimiento. Llegué al punto de lamentar la pérdida del animal y buscar, en los

viles antros que habitualmente frecuentaba, algún otro de la misma especie y apariencia que pudiera o cup ar su lugar.

Page 19: El gato negro

15

Una noche en que, borracho a medias, me hallaba en una taberna más que infame, reclamó mi atención algo n e g r o ........

posado sobre uno de los enormes toneles de gi-nebra que constituían el principal moblaje del lu-gar. Me aproximé y la to-qué con la mano. Era un gato negro muy grande, tan grande como Plutón y absolutamente igual a éste, salvo un detalle. Plutón no tenía el menor pelo blanco en el cuerpo, mientras este gato mostraba una vasta aunque indefinida MAN-CHA BLANCA que le cubría casi todo el pecho. Al sentirse acariciado se enderezó prontamente, ronroneando con fuerza, se frotó contra mi mano y pareció encantado de mis atenciones. Acababa, pues, de encontrar el animal que precisamente andaba buscando. De inmediato, propuse su compra al ta-

bernero, pero me contestó que el animal no era suyo y que jamás lo había visto antes ni sabía nada de él. Continué acariciando al gato y, cuando me disponía a volver a casa, el animal pareció dispuesto a acom-pañarme. Le permití que lo hiciera, deteniéndome una y otra vez para inclinarme y acariciarlo. Cuan-do estuvo en casa, se acostumbró a ella de inme-diato y se convirtió en el gran favorito de mi mujer

Page 20: El gato negro

Por mi parte, pronto sentí nacer

en mí una antipatía hacia aquel ani-mal. Era exactamente lo contrario de lo que había

anti cipado, pero -sin que pueda decir cómo ni por qué- su mar-cado cari ño por mí me disgustaba y me fatigaba. Gradual-

mente, el sentimiento de disgusto y fatiga creció hasta alcanzar la amargura del o d i o . Evitaba encontrarme con el animal; un resto de vergüenza y

el recuerdo de mi crueldad de antaño me vedaban maltratarlo.

y pareció encantado de mis

atenciones. encontrar el animal

que precisamente andaba buscando. De inmediato, propuse su compra

al tabernero, pero me contestó que el animal no era suyo y que jamás

lo había visto antes ni sabía nada de él. Continué acariciando al y, cuando me disponía a volver a casa, el animal pareció

dispuesto a acompañarme. Le permití que lo hi-ciera, deteniéndome una y otra vez

para inclinarme y acariciarlo. Cuando estuvo en casa, se acostumbró a ella de

inmediato y se convir-tió en el

v v

gran favorito de mi mujer

Page 21: El gato negro

17

Por mi parte, pronto sentí nacer

en mí una antipatía hacia aquel ani-mal. Era exactamente lo contrario de lo que había

anti cipado, pero -sin que pueda decir cómo ni por qué- su mar-cado cari ño por mí me disgustaba y me fatigaba. Gradual-

mente, el sentimiento de disgusto y fatiga creció hasta alcanzar la amargura del o d i o . Evitaba encontrarme con el animal; un resto de vergüenza y

el recuerdo de mi crueldad de antaño me vedaban maltratarlo.

!

Page 22: El gato negro

L o que, sin duda, contribuyó

a a u m e n t a r mi o d i o fue descubrir, a la mañana siguiente de haberlo

traído a casa, que aquel gato,

igual que Plutón, era t u e r t o .

e l c a r i ñ o

del gato por

mí parecía aumentar en el

mismo grado que

mi aversión. Seguía mis pasos con

una pertinencia que me costaría hacer e n tender

a l lector.

Page 23: El gato negro

19

Dondequiera que me sentara venía a ovillarse bajo mi silla o saltaba a mis rodillas, prodigándome sus odiosas cari-cias. Si echaba a caminar, se metía entre mis pies, amena-zando con hacerme caer, o bien clavaba sus largas y afiladas uñas en mis ropas, para poder trepar hasta mi pecho. En esos momentos, aunque ansiaba aniquilarlo de un solo golpe, me sentía paralizado por el recuerdo de mi primer crimen, pero sobre todo -quiero confesarlo aho-ra mismo- por un espantoso temor al animal.

Aquel temor no era precisamente miedo de un mal físico y, sin embargo, me sería imposible definirlo de otra ma-nera. Me siento casi avergonzado de reconocer, sí, aún en esta celda de criminales me siento casi avergonzado de reconocer que el terror, el espanto que aquel animal me inspiraba, era intensificado por una de las más insensatas quimeras que sería dado concebir. ¡Pensar que una bestia, cuyo semejante había yo destruido desdeñosamente, una bestia era capaz de producir tan insoportable angustia en un hombre creado a imagen y semejanza de Dios! ¡Ay, ni de día ni de noche pude ya gozar de la bendición del repo-so! De día, aquella criatura no me dejaba un instante solo; de noche, despertaba hora a hora de los más horrorosos sueños, para sentir el ardiente aliento de la cosa en mi ros-tro y su terrible peso -pesadilla encarnada de la que no me era posible desprenderme- apoyado eternamente sobre mi corazón.

Page 24: El gato negro

20

Bajo el agobio de tormentos semejantes, sucumbió en mí lo poco que me quedaba de bueno. Sólo los malos pensamientos disfrutaban ya de mi intimidad; los más tenebrosos, los más perversos pensamientos. La melancolía habitual de mi humor creció hasta con-vertirse en aborrecimiento de todo lo que me rodeaba y de la entera humanidad; y mi pobre mujer, que de nada se quejaba, llegó a ser la habitual y paciente víctima de los repentinos y frecuentes arrebatos de ciega cólera a que me abandonaba.

Cierto día, para cumplir una tarea do-méstica, me acompañó al sótano de la vieja casa don-de nuestra po-breza nos obli-gaba a vivir. El gato me siguió mientras baja-ba la empina-da escalera y

estuvo a punto de tirarme cabeza aba-jo, lo cual me exasperó hasta la locura. Alzando un hacha y olvidando en mi rabia los pueriles temores que hasta entonces habían detenido mi mano, descargué un golpe que hu-biera MATADO instantáneamente al animal de haberlo alcanzado. Pero la mano de mi mujer detuvo su trayectoria. Entonces, llevado por su in-

tervención a una rabia más que demoníaca, me zafé de su abrazo y le hundí el hacha en la cabeza. Sin un solo quejido, cayó MUERTA a mis pies. Cumplido este espantoso asesinato, me entregué al punto y con toda sangre fría a la tarea de ocultar el cadáver. Sabía que era imposible sa-carlo de casa, tanto de día como de noche, sin correr el riesgo de que algún vecino me observara. Diversos proyectos cruzaron mi mente. Por un momento pensé en descuartizar el cuerpo y quemar los pe-dazos. Luego se me ocurrió cavar una tumba en el piso del sótano. Pensé también si no convenía arrojar el cuerpo al pozo del patio o

meterlo en un cajón, como si se tratara de una mercadería común, y llamar a un mozo de cordel para que lo retirara de casa. Pero, al fin, di con lo que me pareció el mejor expediente y decidí emparedar el cadáver en el sótano, tal como se dice que los monjes de la Edad Media empareda-

Page 25: El gato negro

21

ban a sus vícti-mas. El sótano se adaptaba bien a este propósito.

Además, en una de las pa-redes se veía la saliencia de una falsa chi-menea, la cual había sido re-llenada y tra-tada de manera semejante al resto del sótano. Sin lugar a dudas, sería muy fácil

sacar los ladrillos en esa parte, intro-ducir el c a d á v e r y ta-par el agujero como antes, de manera que ninguna mirada pudiese descubrir algo s o s p e c h o s o .

No me equivocaba en mis cálculos. Fá-cilmente saqué los ladrillos con ayuda de una palanca y, luego de colocar cuidadosamente el cuerpo contra la pared interna, lo mantuve en esa posición mientras aplicaba de nuevo la mampostería en su forma original. Después de procurarme argamasa, arena y cerda, preparé un enlucido que no se distinguía del anterior y revoqué cuidadosamente el nuevo enladrillado

Concluida la tarea, me sentí seguro de que todo estaba bien. La pared no mostraba la menor señal de haber sido tocada. Había barrido has-ta el menor fragmento de material suelto. Miré en torno, triunfante, y me dije: “A q u í , p o r l o m e n o s ,

n o h e t r a b a j a d o e n v a n o ”.

Page 26: El gato negro

22

M i paso si-

guiente consistió en buscar a la bestia

causante de tanta desgra-cia, pues al final me había de-

cidido a matarla. Si en aquel mo-mento el gato hubiera surgido ante

mí, su destino habría quedado sellado, pero, por lo visto, el astuto animal, alar-

mado por la violencia de mi primer acceso de cólera, se cuidaba de aparecer mientras no cam-

biara mi humor. Al cuarto día del asesinato, un grupo de policías se presen-

tó inesperadamente y procedió a una nueva y rigurosa inspección. Convencido de que mi escondrijo era impenetrable, no sentí la más leve

inquietud. Los oficiales me pidieron que los acompañara en su examen. No dejaron hueco ni rincón sin revisar. Al final, por tercera o cuarta vez, bajaron al

sótano. Los seguí sin que me temblara un solo músculo. Mi corazón latía tranqui-lamente, como el de aquel que duerme en la inocencia. Me paseé de un lado al otro

del sótano. Había cruzado los brazos sobre el pecho y andaba tranquilamente de aquí para allá. Los policías estaban completamente satisfechos y se disponían a marcharse. La alegría de mi corazón era demasia- do grande para reprimirla. Ardía en deseos de decirles, por lo menos, una palabra como prueba de

triunfo y confirmar doblemente mi inocen-cia.

00 0

0A

A

A

A

Page 27: El gato negro

23

Y entonces, arrastrado por mis propias

bravatas, golpeé fuertemente con el bastón

que llevaba en la mano sobre la pared del

enladrillado tras de la cual se hallaba el

c a d á v e r de la esposa

de mi corazón.

Page 28: El gato negro

24

¡Que Dios me proteja y me libre de las garras del archidemonio! Apenas había cesado el eco de mis golpes cuando una voz respondió desde dentro de la tumba. Un quejido, sordo y entrecortado al co-mienzo, semejante al sollozar de un niño, que luego creció rápidamente hasta convertirse en un largo, agudo y continuo alarido, anormal, como inhuma-no, un aullido, un clamor de lamentación, mitad de horror, mitad de triunfo, como sólo puede haber brotado en el infierno de la garganta de los conde-

nados en su a g o n í a y de los demonios exultantes en la condenación. Hablar de lo que pensé en ese momento sería locura. Presa de vértigo, fui tambaleándome hasta la pared opuesta. Por un instante el grupo de hombres en la escalera quedó paralizado por el terror. Luego, una docena de robustos

brazos atacarón la pared, que cayó de una pieza. El cadáver, ya muy corrompido y manchado de sangre coagulada, apareció de pie ante los ojos de los espectadores. Sobre su cabeza, con la roja boca abierta y el único ojo como de fuego, estaba agazapada la horrible bestia cuya astucia me había inducido al asesinato y cuya voz dela-tadora me entregaba al verdugo.

Page 29: El gato negro

25

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

Había em

paredado al en la tum

ba! MON

STRUO [ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ][ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ]

[ ][ ]

Page 30: El gato negro

26

Page 31: El gato negro

27

Page 32: El gato negro

N a t u r e n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam essi-tatem qui-berum ut recer itam rectur, eu-m q u i s t i a con no-bist, nate s u n t o t a t iandiam, od excearchitae porporisquo ber-chicit latinti tem idendessin net officitio voluptae nostisciasit maio-rer uptaturio. Riostia illa aut ut qui dolorectur?Cum que num eum quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum non-sequi blam, quiae is volorec atusdae-rita pa volupta te-mossim exceam quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonse-qui blam, quiae is volorec atusdaeri-ta pa volupta tem quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum non-sequi blam, quiae is volorec atusdae-rita pa volupta te-mossim excearu-pide quo is ut aut am quibusdant vo-lenimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut amossim excearu-pide quo is ut faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaeri-ta pa volupta temos-sim excearupide quo is ut aut amossim ex-cearupide quo is ut aut a ut aut anjn jjjh-ahsduiahdyssbdshbss s fhbrg r uh te r8 t85 tu -jgdfnjf jnjdshyzxgtys-vddbsahdbiasdnandjif aut a ut aut a

N a t u r e n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam essi-tatem qui-berum ut recer itam rectur, eu-m q u i s t i a con no-bist, nate s u n t o t a t iandiam, od excearchitae porporisquo ber-chicit latinti tem idendessin net officitio voluptae nostisciasit maio-rer uptaturio. Riostia illa aut ut qui dolorectur?Cum que num eum quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonse-qui blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temos-sim exceam qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is volo-rec atusdaerita pa volupta tem qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is volo-rec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut am quibus-dant volenimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupi-de quo is ut aut amos-sim excearupide quo is ut faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut amossim excearupide quo is ut aut a ut aut anjn jjjh-ahsduiahdyssbdshbss s fhbrg r uh te r8 t85 tu -jgdfnjf jnjdshyzxgtys-vddbsahdbiasdnandjif aut a ut aut a

Na t u r e n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam essi-tatem qui-berum ut recer itam rectur, eu-m q u i s t i a con no-bist, nate s u n t o t a t iandiam, od excearchitae porporisquo ber-chicit latinti tem idendessin net officitio voluptae nostisciasit maio-rer uptaturio. Riostia illa aut ut qui dolorectur?Cum que num eum quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum non-sequi blam, quiae is volorec atus-daerita pa volupta temossim exceam quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonse-qui blam, quiae is volorec atusdaeri-ta pa volupta tem quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum non-sequi blam, quiae is volorec atusdae-rita pa volupta te-mossim excearu-pide quo is ut aut am quibusdant vo-lenimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut amossim excearu-pide quo is ut aut a ut aut a

Natu re n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam es-s i t a t e m quiberum ut receri-tam rec-tur, eu-m q u i s t i a con no-bist, nate s u n t o t a t iandiam, od excearchi-tae porporisquo berchicit latin-ti tem idendessin net officitio vo-luptae nostiscia-sit maiorer upta-turio. Riostia illa aut ut qui dolo-rectur?Cum que num eum quibusdant volenimpedio vo-loris res maximi, occus et officatis dent reptaqu un-temporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa vo-lupta temossim ex-ceam quibusdant volenimpedio vo-loris res maximi, occus et officatis dent reptaqu un-temporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa vo-lupta tem qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta temos-sim excearupide quo is ut aut am quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut amossim excearu-pide quo is ut aut a ut aut a

Natu re n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam es-s i t a t e m quiberum ut receri-tam rec-tur, eu-m q u i s t i a con no-bist, nate s u n t o t a t iandiam, od excearchi-tae porporisquo berchicit latin-ti tem idendessin net officitio vo-luptae nostiscia-sit maiorer upta-turio. Riostia illa aut ut qui dolo-rectur?Cum que num eum quibusdant volenimpedio vo-loris res maximi, occus et officatis dent reptaqu un-temporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa vo-lupta temossim ex-ceam quibusdant volenimpedio vo-loris res maximi, occus et officatis dent reptaqu un-temporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa vo-lupta tem qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta temos-sim excearupide quo is ut aut am quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita

N a t u r e n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam essi-tatem qui-berum ut re c e r i t am rectur, eu-m q u i s t i a con nobist, nate sun-tota tian-diam, od excearchitae por-porisquo berchicit latinti tem iden-dessin net offici-tio voluptae nos-tisciasit maiorer uptaturio. Riostia illa aut ut qui do-lorectur?Cum que num eum quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonse-qui blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temos-sim exceam qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta tem qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut am quibus-dant volenimpe-dio voloris res maxi-mi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide

N a t u r e n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam essi-tatem qui-berum ut re c e r i t am rectur, eu-m q u i s t i a con nobist, nate sun-tota tian-diam, od excearchitae por-porisquo berchicit latinti tem iden-dessin net offici-tio voluptae nos-tisciasit maiorer uptaturio. Riostia illa aut ut qui do-lorectur?Cum que num eum quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonse-qui blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temos-sim exceam qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta tem qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut am quibus-dant volenimpe-dio voloris res maxi-mi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut amossim excearupide quo is ut aut a ut aut a

N a t u r e n -dam, tem laut odi-tas aut ex-p l i q u a m ipient ium quam essi-tatem qui-berum ut r e c e r i t a m rectur, eu-m q u i s t i a con nobist, nate sun-tota tian-diam, od excearchitae por-porisquo berchicit latinti tem iden-dessin net officitio voluptae nostiscia-sit maiorer uptatu-rio. Riostia illa aut ut qui dolorectur?Cum que num eum quibusdant vole-nimpedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta temossim exceam quibusdant volenimpedio volo-ris res maximi, oc-cus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonse-qui blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta tem qui-busdant volenim-pedio voloris res maximi, occus et officatis dent rep-taqu untemporiat faccum nonsequi blam, quiae is vo-lorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut am quibus-dant volenimpe-dio voloris res maxi-mi, occus et officatis dent reptaqu untempo-riat faccum nonsequi blam, quiae is volorec atusdaerita pa volupta temossim excearupide quo is ut aut amossim excearupide quo is ut aut a ut aut a

123456789023