O aparato locomotor humano é un sistema orgánico

composto por diversas estruturas anatómicas (osos,

articulacións e músculos) que lle permiten ao ser

humano interactuar co medio que lle rodea mediante o

movemento ou locomoción.

Os osos son estruturas ríxidas compostas fundamentalmente por sales de calcio.

As súas funcións no organismo son:

Proporcionar unha estrutura ríxida que serve de armazón ao organismo

Permitir o movemento

Protexer, nalgúns casos estruturas extremadamente delicadas como son a médula espinal, o cerebro ou órganos como os pulmóns e o corazón.

Depósito de calcio e fósforo para o organismo

Os osos tamén son órganos hematopoéticos (albergan á médula ósea: formadora das compoñentes celulares do sangue).

O esqueleto humano está formado por un conxunto de 208 osos.

Este número non é constante en todas as persoas debido á existencia duns osos de pequeno tamaño denominados supernumerarios que poden aparecer no no cranio ou nas articulacións dos dedos.

O esqueleto supón aprox. un 10% do total do peso do noso corpo

PLANO CURTO

LONGO

DIÁFISE: a parte alongada do óso

EPÍFISE: extremos ou terminacións do óso

METAFISIS: unión da diáfise coas epífise. No óso adulto esta parte é ósea, sendo catilaxinosa na fase do desenvolvemento do mesmo.

CARTILAXE ARTICULAR: é unha fina capa de cartilaxe hialino que recobre a epífise onde o óso artéllase con outro óso. A cartilaxe reduce a fricción e absorve choques e vibracions.

PERIOSTIO: membrana que rodea a superficie do óso non cuberta por cartilaxe. contén os vasos sanguíneos, vasos linfáticos e nervios que pasan ao óso.

CAVIDADE MEDULAR: é un espazo cilíndrico situado na parte central na diáfise que nos adultos contén a medula ósea amarela

Unha articulación é a zona de contacto entre dous ou mais osos

A parte da anatomía que se encarga do estudo das articulacións é a artroloxía.

A función das articulacións e a de proporcionar ao esqueleto os puntos de unión que lle permiten o movemento, a elasticidade e plasticidade ao corpo

Superficies articulares: Partes do oso que entran en contacto

Cartilaxe articular ou hialino: Recobren as superficies articulares e protéxenas dos efectos do choque e o roce.

Cápsula articular: É una estrutura de tecido fibroso pouco elástico que envolve toda a articulación e se inserta nos osos que forman parte dela

A súa función e a de protexer a articulación e contribuír a manter a súa estabilidade.

Membrana sinovial e liquido sinovial: Tapiza a cara interna da cápsula articular e a súa función é a de segregar o líquido sinovial que lubrica e nutre á cartilaxe.

Ligamentos: Estruturas fibrosas que dan estabilidade á articulación e guían e restrinxen os movementos.

Fibrocartilaxes interarticulares ou meniscos: Estruturas presentes en articulacións como a do xeonllo e que teñen como función proporcionar estabilidade cando as superficies articulares non teñen unha grande congruencia.

A ARTROSE

A artrose é a doenza articular máis frecuente, especialmente

entre persoas de idade avanzada.

É unha doenza producida polo desgaste da cartilaxe articular

(o tecido que fai de amortecedor protexendo os extremos dos

ósos e que favorece o movemento da articulación.

Na artrose, a superficie da cartilaxe rompese e desgástase,

causando que os ósos friccionen un contra o outro e

provocando dor, hinchazón e perda de movemento na

articulación.

A artrose pode afectar a calquera articulación do corpo. Non

obstante, as máis frecuentes son a artrose de costas, que

adoita afectar ao pescozo e a zona baixa da costas (artroses

lumbar); a artrose da cadeira e o xeonllo, e a artrose de mans e

pés, que adoita iniciarse a partir dos 50 anos.

ESCORDADURA (“ESGUINCE”)

Unha escordadura é a distensión, estiramento excesivo ou

rotura dalgún ligamento (banda resistente de tecido elástico

que une os extremos óseos nunha articulación).

Prodúcese debido a un movemento brusco, caída, golpe ou

unha forte torsión da mesma, que fai superar a súa amplitude

normal. Tamén se denomina "torcedura" en linguaxe común.

As escordaduras causan dor, inflamación e impotencia

funcional da articulación.

O seu tempo de recuperación varía en función da gravidade e a

cronicidade da lesión.

Distínguese 3 tipos de escordaduras:

Grao I: distensión parcial do ligamento

Grao II: rotura parcial ou total do ligamento

Grao III: rotura total do ligamento con arrincamento

óseo

O MÚSCULO ESQUELÉTICO O MÚSCULO VISCERAL O MÚSCULO CARDÍACO

LOCALIZACIÓN Músculos do aparello locomotor

Paredes de tecidos de diversos aparellos como o dixestivo, reproductor, excretor e tamén en vasos sanguíneos, pel, etc.

Paredes do corazón

TIPO DE CONTROL NERVIOSO Voluntario Involuntario Involuntario

FUNCIÓNXerar movemento dos distintos segmentos corporais

APARIENCIA MICROSCÓPICA Estriado Liso Estriado

O tecido muscular está constituído por células alongadas denominadas fibras musculares caracterizadas pola presenza de grande cantidade de filamentos compostos por proteínas contráctiles denominadas actina e miosina.

As fibras musculares agrúpanse en fas musculares e estes a súa vez en fascículos musculares.

Un músculo está formado por unha

parte contráctil que o ventre muscular

(pode ser un ou mais) e unha parte non

contráctil que é o tendón constituído

por fibras de tecido conectivo e que

teñen como función a facer de nexo de

unión entre o músculo e o oso.

O tendón insértase no osos e

trasmítelle a estes a forza da

contracción muscular desplazándoos e

producindo o movemento.

CONTRACTURA MUSCULAR

Unha contractura muscular é, tal e como o seu nome indica, unha contracción continuada e involuntaria do músculo ou algunhas das súas fibras que aparece ao realizar un esforzo.

Maniféstase como un abultamento da zona, que implica dor e alteración do normal funcionamento do músculo.

Adoita aparecer cando dito músculo realiza unha actividade desaxeitada en intensidade ou en función.

ROTURA FIBRILAR

Rotura microscópica das fibras musculares que forman parte dun músculo

TENDINITE

É a inflamación dun tendón producíndose

síntomas como a dor e a incapacidade funcional

do músculo afectado.

As súas causas soen ser unha sobrecarga ou

movemento repetitivo en posicións inadecuadas

do músculo implicado nun determinado deporte

ou actividade laboral.

As tendinites mais comúns son as do tendón de

aquiles (xemelgos), as do tendón rotuliano

(cuádriceps), as tendinites da musculatura do

ombro e do cóbado.