CONSTELACIÓNS DO HEMISFERIO NORTE

Constelacións:

Mapas estelares en que se divide a bóveda celeste.

Figuras formadas por estrelas que desde a Terra semellan

próximas entre si.

Pero as estrelas da mesma constelación poden estar a

enormes distancias unhas de outras.

Hai 88 agrupacións de estrelas catalogadas como constelacións.

A maior parte, no hemisferio norte, teñen nomes de animais e figuras mitolóxicas.

LOCALIZAR UN ASTRO SOBRE O HORIZONTE

As coordenadas dun obxecto celeste son a ascensión recta e a declinación, que se

definen en relación cos polos e o ecuador celestes, situados por encima

dos terrestres. A eclíptica é a traxectoria anual aparente do Sol a través do ceo.

Planisferio e compás para situarse, prismáticos e telescopio para observar

Constelacións sobre o horizonte norte

Constelacións circumpolares

Movemento aparente das constelacións circumpolares arredor

do polo Norte celeste

Estrela Polar e Telescopio William Herschel

Telescopio Jacobus Kapteyn e constelación de Orión

O eixo da Terra sinala sempre algunha das estrelas circumpolares, no

momento actual apunta á Estrela Polaris. 

 O tránsito por cada unha das estrelas

circumpolares é de 4 320 años.

  Estrela Polaris – Na Osa Menor

Alfa Draconis- No Dragón Estrela Polar- Na constelación de

Hércules Vega- Na constelación de Lira

Deneb- Na constelación do Cisne Alfirk- Na constelación de Cefeo

Hai case 26 000 anos, a estrela Polar brillaba no polo, como fai agora.

Démoslle a volta ás constelacións circumpolares e estamos

completando un  ANO CÓSMICO.

 

Movemento de PRECESIÓN polo que o eixo da Terra debuxa un círculo ao longo duns 26 000 anos no que vai apuntando a distintas estrelas

en distintas constelacións

Constelación e asterismo da Osa Maior

Encontrar o Norte

ANDRÓMEDA

ao Sur de Casiopeadestacan as estrelas Sirrah, Mirach e

Almach

Galaxia de Andrómeda

Visión da Vía Láctea

Arturo na constelación do Boieiro

magnitude 0.2cor laranxa

é a quinta estrela máis brillante visible durante moitos meses do ano

dista da Terra 35 anos luz

Spica na constelación de Virgo

magnitude 1.2 cor azul claro

coñecida polos navegantes a causa da súa posición aillada que a fai doada de localizar

distancia de 217 anos luz

En sentido contrario á polar e partindo do cazo localízase a estrela Régulo na constelación do León ou Leo.

brillo de 1.3 cor azul claro

distancia de 67 anos luz.

No mes de novembro é visible nesta constelación a chuvia de meteoritos das leónidas.

TRIÁNGULO DO VERÁN:Constelacións do Cisne, Aguia e Lira coas súas estrelas máis brillantes:

Deneb, Altair e Vega.

TRIÁNGULO E HEXÁGONO DO INVERNO

Constelacións sobre o horizonte sur

ORIÓN

Betelguese, α, superxigante unhas 400 veces máis grande que o Sola 466 anos luz

Rigel, β, cor azul claro, dista igual que Saiph e as

estrelas do cinto 1305 anos luz

Bellatrix, a 326 anos luz 

Estrelas máis brillantes na constelación de Orión

Representacións de Orión

Representación exipcia da estrela Sirio e a constelación de Orión.

O calendario exipcio empezaba cando observaban a Sirio no seu orto ou saída pouco antes do mencer, fenómeno que se producía en xuño e ía

asociado á crecida do Nilo, fundamental para a civilización exipcia.

Debido á precesión dos equinoccios a aparición de Sirio prodúcese agora a finais de agosto.

Estrelas ás que apuntan os tubos de ventilación da Gran Pirámide.

Teito do Templo de Hathor en Dendera. Século I d.C. A vaca tumbada é Sirio, a figura humana , Orión.

Tumba de Osiris, rei dos mortos.

Orión (Osiris) desaparecía no equinoccio polo Oeste para renacer polo Leste despois de atravesar o mundo dos mortos, seguida por Sirio (Isis). O deus foi

resucitado pola súa esposa Isis para enxendrar a Horus, o da cabeza de falcón, defensor da harmonía do cosmos.

Sirio

magnitude -1.5, cor branca con reflexos azuis

a uns 8 anos luz

Sirio e o noso planeta están vinculados mediante a

gravitación, a pesar da distancia que os separa.

Móvense polo espacio nunha espiral, un arredor do outro nun

modelo que reproduce, matematicamente, a xeometría

da espiral ADN.

Constelación do Can Maior

coa estrela Sirio

Estrela Sirio e o Telescopio William Herschel

Movemento aparente da constelación de Orión sobre o horizonte Sur.

Nebulosas no cinturón de Orión: Nebulosa da cabeza de cabalo e

Gran nebulosa de Orión ou M42, a 1500 anos luz

Os Maias foron a primeira cultura en afirmar a presenza da Nebulosa de Orión, que no Popol Vuh é

considerado o Corazón do ceo.

:

NGC 1999, nebulosa na constelación de Orión

Aldebarán

magnitude 1.1, cor amarelo-laranxa

dista 63 anos luz

Fig. 1. Cuarto toro. Gran Sala. Pared Derecha. Fig. 1. Cuarto toro. Gran Sala. Pared Derecha. Cueva de Lascaux, Montignac, Francia 

Fig. 2. Pleiades e Hyades en la constelación de Taurus.

Fig. 4. Constelación de Taurus Hevelius. S. XVII.Fig. 3. Constelación de Taurus. Suwar al - Kavahib al - Constelación de Taurus. Suwar al - Kavahib al - Thabita.  

  No paleolítico representábanse as constelacións, inaugurando a Astronomía que, antes de ser ciencia,

foi relixión e maxia.

Fig. 16. Eclipse de Sol en Lascaux , la primera luna nueva después del equinoccio de otoño, en la época en que fue pintada la cueva.

“…perdidos en un mundo del que desconocían sus leyes y en el que todo se producía por casualidad, se aferrarían a cualquier cosa que, al repetirse, ofreciera una explicación de los fenómenos que tenían lugar en el universo. Sólo la observación y el estudio de los cuerpos celestes podía servirles de guía. Ellos, sin duda, inventaron la astronomía.”

Escena do Pozo, Lascaux:Can Maior, Orión, Tauro???

Cada certo número de lúas o Sol volta á mesma posición e repítense as estacións.

A base das relixións neolíticas foi o seguimento dos movimentos destes astros. Desas antigas relixións consérvanse festas como as

dos solsticios e equinoccios, que agora chamamos Nadal ou Pascua.

Fig.21 Fragmento del techo de la tumba de Senmut, arquitecto de la reina Hatshepsut (s.XVI a.C). Orión, con cabeza de ave, matando a Tauro, sobre cuyo lomo se representan las Peiades.

Fig.22 Detalle de un Kudurru asirio (s.XII a.C.) con las mismas figuras que veíamos en Lascaux.

15.000 anos antes da nosa era, o Polo Norte encontrábase moi perto de Deneb, a estrela principal da constelación do Cisne.

O equinoccio de primavera tiña lugar en Escorpio e o de outono en Tauro.

As Pléiades ocupan un lugar destacado, nelas producíase o equinoccio de outono.

Nebulosa do caranguexo, ou M1, na constelación de Tauro

Observatorio astronómico de Forcarei

Cúmulo das Pléiades

Sete irmás ou Sete cabritas

Tzab, para os Maias Tianquiztli, para os Aztecas

Subaru, para os Xaponeses

Krittikas, en Sánscrito

Makara, en Australia

Mul-Mul, na antiga Babilonia

M45, para a ciencia

 

Alcione, estrela alfa das Pléiades

Pléiades, outra visión

, Castelo Mörby, ao norte de Estocolmo, coas Pléiades e a estrela Aldebarán

Pléiades e a constelación de Perseo (representación do heroi Perseo

levando a cabeza cortada da Medusa).

Eclíptica, por onde se moven a lúa, o sol, os planetas e as constelacións zodiacais.

Zodíaco de Dendera. Teito do Templo de Hathor en Déndera. S.

I d.C.

Constelación de Capricornio

Constelación de Acuario

Constelación de Piscis

Constelación de Aries

Constelación de Tauro

Constelación de Xéminis

Constelación do Caranguexo

Constelación de Leo

Constelación de Virgo

Constelación de Libra

Constelación de Escorpio

Constelación de Saxitario