Características xerais:-A recuperación paulatina do poder real-A revitalización da paisaxe urbana-O xurdimento dun novo grupo social: a burguesía-A arte gótica: continuación do estilo románico que une aos habitantes europeos

Evolución xeopolítica do continente nestes 4 séculos:-Reino de Francia e SIRXermánico (Moi fragmentado)-Disputas entre o cristianismo e o Islam no mediterráneo

Cambios políticos (S. XIII)-Lenta recuperación do poder real, apoiándose nas cidades-Aparición dun novo sistema político de arbitraxe e compensación: o parlamento (Precedentes: a carta magna)-Función principal: aprobar o cobramento de novos impostos ou de axudas extraordinarias

Innovacións técnicas-O arado de veso e a rotación trienal

-Remóvese e airéase mellor a terra-Utilización de cabalos en lugar de bois-Só se deixa de cultivar un terzo da terra

-Coleira para xunguir os cabalos-Ferradura metálica, que protexía os cascos dos animais-Emprego da gadaña e melloras no muíño de augahttp://www.youtube.com/watch?v=lTPKEogQrJE

Consecuencias positivas en produción, novos espazos cultivados, aumento da poboación e renacemento do comercio

CAUSAS DO RENACEMENTO-Co aumento da produción agraria, a poboación urbana ten maior seguridade de abastecemento alimenticio. Revitalízanse as feiras e mercados onde se venden os produtos sobrantes e dedicación en outras tarefas-Aparición de novas cidades e novos barrios de artesáns e comerciantes (burgos)-Traballo coas cidades medievais

http://www.tourisme-carcassonne.fr/Lubeck

FUNCIÓNS E GOBERNO DA URBE-Tipo administrativo, económico e cultural-Centros económicos e relixiosos-Creación de comunas, que loitan por conseguir dos señores ou do rei unha carta comunal ou foro. Garantía de respeto de dereitos e goberno autónomo-Consello comunal, encargado da recadación de impostos, subministro e defensa da cidade-Control por parte das élites urbanas

A importancia socioeconómica dos gremios:-Control da produción-Proteción dos seus membros-De aprendiz a mestre, unha tarefa moi dura

O rexurdir comercial-Feiras máis famosas na rexión de Champaña-Comercio a longa distancia: productos e portos-Asociacións de comerciantes, pagamentos en

moeda e con letras de cambio, os cambiadores e banqueiros (a partires do S. XIV)-As orixes do capitalismo

A burguesía faise co poder urbano aproveitándose do peso económico no comercio

Unha división económica:-Patriciado, ricos comerciantes e banqueiros + dirixentes dos principais gremios -Pobo común, formado por mestres, masa urbana e pobres e mendigos

Barrios de xudeusLugares buliciosos e atafegados

A época das cruzadasAs herexías (Ex: albigenses) e aparición de

novas ordes como os dominicos e os franciscanos

As escolas urbanas de tipo catedralicio ou municipal

As universidades, nacen como asociacións de mestres e estudantes en defensa dos seus intereses

Ensino en latín seguindo o método da escolástica, que consistía en ler un texto, formular un problema, discutir sobre el e adoptar unha decisión

Investigación sobre as cruzadas (As 4 primeiras)

Ubicación das principais capitais góticas

Expansión da arte gótica dende París

As edificacións góticas van ser financiadas polos diferentes grupos sociais do momento, a diferencia das grandes edificacións románicas, que eran financiadas na súa totalidade polos abades e os grandes nobres.

Plantas de catedrais góticas

Planta da catedral de Chartres

Planta da catedral de Notre Dame

Cruceiro saínte Cruceiro non saínte

Doble xirola

Torres

tres ou cinconaves

Tres fachadas(A,B,C)

A

B C B C

A

Arco apuntado Arco lanceolado

Arco conopial

Arco carpanel

ELEMENTOS CONSTRUTIVOS

Bóvedas de crucería

Bóveda de crucería: Sistema construtivo consistente no cruce entre arcos tamén chamados nervios e que teñen unha clave central común. O espacio que queda entre os arcos cúbrese con finas lousas de pedra.

Bóveda de crucería cuatripartita Bóveda de crucería sexpartita

Sistema de descarga

Decoración da fachadaGablete

Agullas e chapiteis

Gárgolas

Elemento ornamental, esculpido normalmente con figuras zoomorfas de monstruos ou animais mitolóxicos. Atópanse nos saledizos do sistema de desagüe das aguas pluviais.

Notre-Dame de París, vista lateral.

Notre-Dame de París

O seu interior, exquisito pola austera elegancia das proporcións, alcanza os 35 metros de altura.

Gótico francés: século XIII. Catedral de Amiens

Santa Capela. Cabeceira

Bóveda de abanico da capela do King’s College, Cambridge, comezos s. XVI

Gótico inglés

Catedral de León

No tratamento técnico da estatuaria gótica pódense distinguir tres etapas:

1. Século XIII-primeira metade do XIV: rostros triangulares, mentón agudo e ollos rasgados, destacando tamén a expresión sorrinte; mentres que as roupas son sinxelas e con escasos pregues.

2. Segunda metade do século XIV: agora as figuras alónganse, describen curvas e na roupa nótase un tratamento curvilíneo.

3. Séculos XV-XVI: individualízase o rostro e avánzase no naturalismo. Rómpese coa frontalidade, diversidade de actitudes nos personaxes, pregues curvos que acentúan a corporeidade das figuras. Hai comunicación entre as mesmas.

EVOLUCIÓN DA ESCULTURA EVOLUCIÓN DA ESCULTURA GÓTICAGÓTICA

Portada Occidental da catedral de Chartres: Pórtico Real, mediados do século XII

GÓTICO FRANCÉS: A HUMANIZACIÓN DA ESCULTURAGÓTICO FRANCÉS: A HUMANIZACIÓN DA ESCULTURA

Chartres. Portada Norte do transepto.

As figuras posteriores dos pórticos norte e sur son xa plenamente góticas nas súas expresións diferenciadas, na factura das súas vestimentas e na insinuación de movemento.

Estatuas-columna de Chartres

Burgos: Portada norte do transepto. O Xuízo Final

Cristo Xuíz flanqueado por San Xoan, a Virxe e anxos.

Elixidos, porta do Ceo, pesaxe de almas e condenados.

Virxe Branca da catedral de León. Portada Central da fachada occidental

A Virxe é unha muller nova, sorrinte, de expresión franca e cordial, que acolle nos seus brazos a un pequeño vivaracho e gracioso que garda un notable parecido con ela. Trátase pois, dunha Virxe humanizada.

Todas estas características vanse perfilando en dúas tendencias, ou escolas, ás que se engade unha terceira vía. Estas dúas grandes escolas son:

A escola sienesa: creada por Duccio, se ben terá o seu máximo exponente na figura de Simone Martini. É unha escola con continuidade da pintura bizantina, se ben vaise perdendo pouco a pouco. Tal é o que ocorre no caso de Simone Martini. A cor ten sentido preciosista, decorativo.A escola florentina: o seu iniciador foi Cimabue, quen foi o primeiro en intentar romper coas fórmulas bizantinas. Discípulo seu foi Giotto que se converterá no principal expoñente, non só desta escola, senón tamén de toda a pintura italiana do Trecento.A terceira vía: foi a emprendida polos irmáns Lorenzetti, xa que eles funden na súa obra as innovacións de Giotto e de Simone Martini.

A PINTURA DO TRECENTO EN ITALIAA PINTURA DO TRECENTO EN ITALIA

Maestá do Duomo de Siena. En 1º plano, os santos protectores de Siena; en 2º plano, as santas Catalina e Inés, os santos Juanes e San Pedro e San Pablo; anxos e enriba, o apostolado.

ESCOLA DE SIENA. TRECENTO ITALIANOESCOLA DE SIENA. TRECENTO ITALIANO

Mantéñense as fórmulas bizantinas, suavidade no colorido e sentido melancólico. Destaca na Madona Rucellai a liña serpenteante do borde do manto.

Duccio

Madona Rucellai

Simone Martini, A Anunciación Consegue dotar de profundidade a escena mediante o xarrón do fondo, situado nun 2º plano, tamén co movemento da Virxe e as mans do anxo, con ramo de olivo como a súa coroa. O fondo dourado contribúe a realzar a beleza das cores.

Giotto. Resurrección de Lázaro

Irmáns Van EyckIrmáns Van Eyck. Políptico do cordeiro místico na igrexa de San Bavón de Gante (Bélxica).

GÓTICO FLAMENCOGÓTICO FLAMENCO

Jan Van Eyck. O home do turbante vermello

Roger Van der Weyden. A muller do pintor.

http://www.edu.xunta.es/espazoAbalar/sites/espazoAbalar/files/datos/1385384519/contido/actividades_peste.html

https://es.wikipedia.org/wiki/Peste_negra