© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Σειρά: Ελληνική ΠεζογραφίαΣυγγραφέας: Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ

Τίτλος: Θύελλα στη ΒενετίαΣελιδοποίηση: Αλίκη Τριανταφυλλίδου

Επιµέλεια Κειµένου: Ε. Κ. Χ.Εκπόνηση εξωφύλλου: Φαίδων Σµυρναίος - ΑΡΧΕΤΥΠΟ

Θεώρηση ∆οκιµίων: Εύη Ζωγράφου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, µερική ή περιληπτική, ή ηαπόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχοµένου του βιβλίου µε οποιονδήποτετρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγού-µενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόµος 2121/1993 και κανόνες του ∆ιεθνούς ∆ικαίουπου ισχύουν στην Ελλάδα.

© Ιούνιος 2019 Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ & ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣΣόλωνος 136, 106 77, Αθήνα

Τηλ.: 210 3829339, 210 3803925 Φαξ: 210 3829659e-mail: info@oceanosbooks.gr

www.oceanosbooks.grISBN 978-960-643-008-4

ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗ-ΣΟΥΑΡΤ

Θ ύ ε λ λ α στ η Β ε ν ε τ ί α

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Στην υπέροχη κόρη μου Marie-Jeanne, την Ελβετίδαμε το φλογερό ελληνικό ταπεραμέντο.

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

“Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει τους άλλους.Γενικά είναι οι βασανισμένοι εκείνοι

που εξελίσσονται σε βασανιστές”— KARL JUNG

Επέστρεφε

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,αγαπημένη αίσθηση επέστρεφε

και παίρνε μεΌταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,

κ’ επιθυμία παλιά ξαναπερνάστο αίμα

όταν τα χείλη και το δέρμαενθυμούνται ,

κ’ αισθάνονται τα χέρια σουν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε μετην νύχτα

όταν τα χείλη και το δέρμαενθυμούνται…

— ΚΑΒΑΦΗΣ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Από το πρωί χιόνιζε με μεγάλες χονδρές χιονοστιβάδεςπου άρχισαν να ντύνουν λευκούς τους δρόμους, τα

δένδρα και τα αυτοκίνητα της πόλης. Ο λευκός ουρανόςγυάλιζε και έμοιαζε σαν ν’ άγγιζε τη γη.

Εκεί όπου, θαρρείς, ετοιμαζόταν να γίνει μια κρυφή συ-νωμοσία μέσα σ’ αυτήν την ολόλευκη νύχτα που ήταν ικα-νή να κρύψει ακόμη και τα πιο ένοχα αποτυπώματα, στοαεροδρόμιο της Αθήνας ο πιλότος του ιδιωτικού τζετ πε-ρίμενε…

Ήταν ανήσυχος και ανυπόμονος να γυρίσει το αφεντικότου. Αυτόν που όλοι με μίσος αποκαλούσαν “το κάθαρ-μα”.

Ταραγμένος σήκωσε το κινητό του και σχημάτισε τονκρυφό αριθμό με τον ειδικό κωδικό. Από την άλλη γραμμήαπάντησε μια ήρεμη και σοβαρή φωνή.

«Όλα είναι έτοιμα όπως τα έχουμε οργανώσει, μην ανη-συχείς για τίποτε».

«Καλά, εγώ είμαι στο τζετ και θα περιμένω μόλις κα-θαρίσουν και ανοίξουν οι πίστες ώστε να γίνει αμέσως ηαπογείωση», είπε εκείνος.

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Την ίδια στιγμή ένας άλλος άνδρας ετοιμαζόταν να βγειαπό το πολυτελές διαμέρισμα της λεωφόρου ΒασιλίσσηςΣοφίας. Κοίταξε τριγύρω του για να σιγουρευτεί ότι δενάφησε κάτι ακατάστατο πίσω του.

Έβαλε και την ασφάλεια όπως έκανε πάντα πριν φύγει,ώστε να μην υποπτευτεί κανείς ότι μπορεί να είχε γυρίσειτην νύχτα της 27 Ιανουαρίου 2014 στην Αθήνα.

Φόρεσε την μπεζ καμπαρντίνα και το μαύρο τσόχινοκαπέλο Μπορσαλίνο αρκετά χαμηλά στο πρόσωπο του,ώστε να μην τον αναγνωρίσουν.

Φόρεσε προσεκτικά τα μαύρα δερμάτινα γάντια τουκαι έπειτα έκλεισε όλα τα φώτα και την πόρτα πίσω του.

Μόνο ο πιλότος του ήξερε ότι βρισκόταν στην Αθήνα,αλλά και γι’ αυτόν είχε τα σχέδια του ώστε να του κλείσειγια πάντα το στόμα, όταν θα γύριζαν πίσω στο Λονδίνο.

Έβγαλε από το γκαράζ την μαύρη Μερσεντές, τελευ-ταίο μοντέλο που το είχε αγοράσει πρόσφατα στην έκθεσηαυτοκινήτου της Γενεύης, και απομακρύνθηκε αργά καιμε προσοχή…

Λίγο αργότερα πάρκαρε σ’ένα μικρό δρομάκι, βγήκε,και περπάτησε με γρήγορα βήματα μέσα στο σκοτάδιεκείνης της μυστήριας άσπρης παγωμένης νύχτας…

Ένιωθε ήδη ότι ήταν δολοφόνος. Ήξερε ότι τον αποκα-λούσαν “killer” γιατί είχε ταλέντο να σκοτώνει όνειρα.

Αλλά το πιο γνωστό παρατσούκλι του ήταν “ο Θολός”,γιατί όταν θόλωνε το μυαλό του από θυμό, ήταν έτοιμοςκαι ικανός για όλα.

• 12 •

ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗ-ΣΟΥΑΡΤ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Ήξερε ότι τον μισούσαν. Ήξερε ότι τον θαύμαζαν καιτον ζήλευαν συνάμα.

Όμως τίποτε δεν θα τον σταματούσε. Τίποτε δεν μπο-ρούσε να τον σταματήσει.

Εκείνο το ίδιο πρωί είχε ήδη γίνει δολοφόνος! Είχε πυ-ροβολήσει τον άνθρωπο που τόλμησε να τον αγνοήσει.Που είχε το θράσος να μη δεχθεί καν να τον γνωρίσει. Πουνόμιζε ότι είναι ανώτερος του και που με το φέρσιμο τουήταν σαν να τον έφτυνε επανειλημμένα…

Ναι, τον πυροβόλησε και έφυγε κρυφά μέσα στον πυ-κνό χιονιά που γρήγορα σκέπασε τα αποτυπώματα τωνβημάτων του πάνω στο ολόλευκο χαλί…

Σίγουρα ήταν θολωμένος και απολύτως τίποτε και κα-νείς δεν τον ένοιαζε πια, γιατί είχε ένα σχέδιο να εκτελέ-σει, ένα σχέδιο να ολοκληρώσει...

Με σιγανά βήματα ανέβηκε με τα πόδια τους οκτώορόφους, γιατί από μικρός φοβόταν να μπει σε ασανσέρ.Από τότε που έπαθε τραυματικό σοκ όταν τον ξέχασανμέσα στο ασανσέρ για τρεις ολόκληρες ώρες και κανείςδεν τον αναζητούσε…

Έφτασε στον όγδοο όροφο λαχανιασμένος και ιδρω-μένος.

Εδώ και ’μέρες φανταζόταν νοερά και σκηνοθετούσετην εικόνα αυτής της σημαντικής στιγμής, η οποία τοναναστάτωνε και μεγάλωνε τον θυμό του.

Τη μοναδική σκηνή, όταν εκείνη θα τον κοιτούσε με φό-βο στα μάτια.

• 13 •

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Εκείνη! Η πόρνη! Η γυναίκα που τον πρόδωσε!Θα σκότωνε πρώτα τον εραστή της και μετά εκείνην.Θα την άφηνε να πεθάνει σιγά-σιγά, μαρτυρικά.Ναι, τα είχε οργανώσει όλα στην εντέλεια. Θα έκανε

το τέλειο έγκλημα.Το “Τέλειο έγκλημα”… «όταν σπρώξεις τον εαυτό σου

μέχρι τα όρια του, τότε θα ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχουνόρια»*

Εκείνος ποτέ του δεν είχε όρια. Έκανε πάντα ό,τι ήθε-λε. Ήταν κατακτητής, σίγουρος με τον εαυτό του και, τοσπουδαιότερο, είχε όλη τη δύναμη στα χέρια του. Είχε τοχρήμα.

Έβγαλε από την τσέπη του το περίστροφο. Αυτό το ίδιοπερίστροφο με το οποίο πυροβόλησε το πρωί τον άλλον.Εκείνον τον καραγκιόζη που τόλμησε να τον αγνοήσει! Πουδεν καταδέχθηκε καν να τον γνωρίσει, έστω κι αν κινούντανστο ίδιο κοινωνικό επίπεδο! Που δεν κατάλαβε ότι εκείνοςήταν ανώτερος, εξυπνότερος και κυρίαρχος όλων!

Ναι, διέθετε το μυαλό, τη δύναμη και κάτι περισσότε-ρο: τη στόφα και το παράστημα του ηγέτη, του αρχηγού.Όλοι οι άλλοι ήταν ασήμαντα ανθρωπάκια μπροστά του.Τελείως ασήμαντα ανθρωπάκια! Μηδαμινές υπάρξεις!σκέφτηκε.

Κρατούσε το περίστροφο νευρικά στο χέρι του, καιασθμαίνοντας κοντοστάθηκε για λίγο, για να πάρει μιαν

• 14 •

ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗ-ΣΟΥΑΡΤ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

* Paulo Coelho.

ανάσα εκεί στο τελευταίο σκαλί του ογδόου ορόφου πουέβγαζε στην ταράτσα του κτηρίου.

Ξαφνικά κόπηκε το ηλεκτρικό και βρέθηκε σε απόλυτοσκοτάδι.

Πριν προλάβει καλά-καλά να καταλάβει τί γινόταν,ένιωσε επιθετικές σκιές να το κυκλώνουν. Δυο δυνατά χέ-ρια του έκλεισαν ασφυκτικά το στόμα και μια φωνή τουψιθύρισε άγρια: «Μη βγάλεις άχνα!»

Άγνωστα χέρια τον μετέφεραν έξω στην ταράτσα τουκτηρίου όπου περίμενε ένα ελικόπτερο σε ετοιμότητα…

Κάποιος του πέρασε χειροπέδες και ύστερα ένιωσε δυ-νατές γροθιές να παίρνουν από πάνω του τις αισθήσεις.Αναίσθητος πλέον από το ξαφνικό μπουνίδι μεταφέρθηκεστο ελικόπτερο και κάμποση ώρα αργότερα βρισκόταν σεένα ιδιωτικό τζετ που ξεκινούσε για το Λονδίνο…

Χιόνιζε τώρα με θυελλώδη ορμή, αλλά οι πίστες ήτανήδη καθαρισμένες και ο πιλότος ετοιμάστηκε για τηνέκτακτη απογείωση, όπως είχε εντολή να κάνει.

Ωστόσο την τελευταία στιγμή ήρθε η εντολή να μην πε-τάξει. Όλα ανατράπηκαν.

Το “κάθαρμα” έπρεπε να δικαστεί σε αυτό εδώ το έδα-φος. Το ιερό. Το ελληνικό. Σε αυτό που τόσα χρόνια τώρατο πουλούσε, το πρόδιδε, το αδικούσε…

Εδώ, όπου πολύς κόσμος τον πίστεψε, ένας κόσμος πουο ίδιος τον εκμεταλλεύτηκε στυγνά.

Το χιόνι πλέον έπεφτε με τέτοια αδιαπέραστη πυκνότη-τα ώστε δόθηκε έκτακτη απαγόρευση για όλες τις πτήσεις.

• 15 •

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Ο πιλότος αναστέναξε, φόρεσε το ζεστό σκούρο μπλεμπουφάν του με σηκωμένο τον γιακά, φόρεσε τα αδιά-βροχα γάντια του και βγήκε από το αεροπλάνο.

Ο κρύος αέρας φύσηξε στο πρόσωπο του και του έδω-σε καινούργια δύναμη και νέο σθένος, έτσι που ένιωσεέτοιμος να αντιμετωπίσει σωστά τις νέες συνθήκες, όπωςδιαμορφώνονταν, στην αλλαγή των διαταγών που έπρεπενα ακολουθήσει. Ήταν μαθημένος σε τέτοιες καταστάσεις.Ήξερε πολύ καλά ότι τη ζωή διέπουν πάντα και αστάθ-μητοι παράγοντες.

Το χιόνι που έπεφτε άσπρισε ολότελα μέσα σε λίγα λε-πτά τα μαλλιά του κι έσβηνε τώρα ραγδαία και τα σημά-δια αυτής της απρόβλεπτης και επικίνδυνης νύχτας.

• 16 •

ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗ-ΣΟΥΑΡΤ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Βενετία η πόλη των Καναλιώνκαι το πάθος της “Μπελ Επόκ”

ΗΟρνέλα Φερούτζη, με τα ροδοκόκκινα μάγουλα, ταπλούσια σγουρά μαλλιά της, κόκκινα φλογερά μ’

εκείνο το ιδιαίτερο βενετσιάνικο χρώμα, μαλλιά στυλπνάπου έπεφταν με ιδιαίτερη χάρη στους ωραίους ώμους της,με την πληθωρική σε καμπύλες κορμοστασιά και με ταπράσινα αστραφτερά μάτια, μπήκε με γρήγορες κινήσειςστο ισόγειο διαμέρισμα.

Είχε γεννηθεί και μεγαλώσει σ’ αυτό το υγρό ισόγειοδιαμέρισμα που βρισκόταν πάνω στα κανάλια της Γαλη-νότατης. Της Σερενίσιμα.

Δεν θα το άλλαζε, πάντως, με τίποτε στο κόσμο, γιατίη θέα από το μεγάλο παράθυρο της κρεβατοκάμαράς τηςήταν ένας ολόκληρος μαγικός κόσμος. Μια οπτική παν-δαισία από πράσινα νερά και γόνδολες.

Ζώντας εκεί, ένιωθε σαν να βρισκόταν σ’ ένα συνεχέςταξίδι, αφού μπροστά στα μάτια της απλωνόταν όλη η

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

υπέροχη υγρή πολιτεία, και μέσα στα νερά του καναλιούπηγαινοέρχονταν οι γόνδολες με τους παραδοσιακούς γον-δολιέρηδες, μεταφέροντας τον κόσμο της πόλης, οικογέ-νειες, νέους, γέρους, τουρίστες, ερωτευμένα ζευγάρια, αλ-λά μεταφέροντας ακόμη γάμους και κηδείες.

Οι γόνδολες, το σημαντικότερο μέσο κυκλοφορίας καιμεταφοράς στην υπέροχη εκείνη Πόλη του Νερού, την αι-ώνια Βενετία, στολισμένες με μεγάλη πολυτέλεια, βελού-δινα καθίσματα και περσικά χαλιά, έμοιαζαν οι ίδιες μεμαγικά χαλιά που σε πηγαινόφερναν στην χώρα ετούτητου ατελεύτητου ονείρου.

Πολλές φορές έκανε γούστο να παρακολουθεί τις νύφεςμε τα άσπρα μπουκέτα στο χέρι να φωτογραφίζονται σεδιάφορες χαριτωμένες πόζες, ενώ ο χαμογελαστός γαμπρόςνα μένει με το αθάνατο φιλί στο στόμα, που θα το κρατού-σε ως ανάμνηση μέσα στο Άλμπουμ της Αιωνιότητας.

Από το παράθυρό της μπορούσε να βλέπει σαν ταμπλό-βιβάν τις δυο γέφυρες από τις τετρακόσιες που υπήρχανστον λαβύρινθο των βενετσιάνικων καναλιών, αναγκαίεςγια να διοχετεύουν και να διευκολύνουν τη ροή της κυ-κλοφορίας και των πεζών.

Σ’αυτήν την μαγική πόλη είχε μεγαλώσει η Ορνέλα, καισ’ αυτό το παλαιό κτήριο που είχε τα πόδια του ριζωμέναμέσα στο πράσινο νερό της.

Την είχε μεγαλώσει μια γυναίκα ξεχωριστή, μια γυναί-κα μεστή και ώριμη συναισθηματικά, μια καπάτσα Ελλη-νίδα από την Πόλη, που είχε έρθει από μικρή στην Βενε-

• 18 •

ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗ-ΣΟΥΑΡΤ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

τία, όπου και παντρεύτηκε τον μεγάλο της έρωτα, τον Ρο-βέρτο. Ο Ροβέρτος, όμως, άστατος εραστής, σύντομαεγκατέλειψε τη σύζυγο και τη μικρή του κόρη για να ακο-λουθήσει μια χυμώδη Μιλανέζα.

«Θέλω να ξέρεις, αγαπημένη μου Ελεονόρα», της είχεπει εκείνος, «πως είμαι ένας αδύναμος άνδρας… Δεν μπο-ρώ να αποφύγω τη φύση μου, τα πάθη και τους έρωτεςπου πέφτουν στον δρόμο μου, όσο και να το θέλω… Δενμπορώ, καλή μου, έτσι είμαι φτιαγμένος. Δεν μπορώ ναπάω ενάντια στα ένστικτα μου. Γι’ αυτό σου ζητώ να μεκαταλάβεις και να με συγχωρέσεις» κατέληξε, δακρυσμέ-νος και με ειλικρινή συντριβή στη γυναίκα του.

Εκείνη, άνθρωπος στωικός και ευφυής, ήξερε από τηνπρώτη στιγμή πως δεν μπορούσε να τον εμποδίσει.

Συνεχί ζεται...

• 19 •

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ