www.straakinderenmedellin.com

Stichting Straatkinderen Medellin maakt het mogelijk om een kind te steunen. Door een maandelijkse bijdrage kan het kind meedoen met onze activiteiten en sparen voor extra benodigdheden zoals schoenen, een schooluniform, een tas of iets anders dat het kind mist. U ontvangt het verhaal van

Hieronder het verhaal van Hilarie Martínez.

Steun een kind

Door het geluid van de deur sprongen de meisjes op. De haveloze en snelle ademhaling maakte ze compleet wakker, het gekras van de machete op de grond waarschuwde hen. Nancy, de oudste van de drie, sprong uit bed, taste in het donker naar haar zussen, met het touw dat ze onder haar kussens hield bond ze een dik laken van haar borst tot op haar knieën. "Ik zag eruit als een mummie" herinnert ze zich 32 jaar later nog.

Ver weg, bijna onherkenbaar, kon ze het gesmeek van haar zus horen: “papa, doe ons niets aan”. Is dit wat haar vader duidelijk probeerde te

Een straaltje bloed droop onder de deur van zijn kamer door. Nancy keek maar zag niemand: Er ontbreekt één zus. Ze schreeuwde en ze vloekte, ze raakte het bloed aan.

Terwijl ze de jongste onder het bed verstopte, hoorde ze de schreeuw van haar vader: “Waar zijn die hoerenkinderen om hun hoofd af te hakken?” Een zwaai van de machete, twee, drie en nog een schreeuw.

“Als we het toen niet hadden gezegd, dan zou ik nu kinderen van die scho� hebben!” zegt Nancy, een 'morena', een triest uitziende vrouw, met een schoonheid dat weigert te verdwijnen. Terwijl ze Hilarie en Hanna, twee van haar dochters, opdraagt zich klaar te maken voor het bezoek. “De mannen van deze familie zijn misbruikers” concludeert ze.

“Alles wat hij verdient gaat direct op aan

Nancy Mar�néz, 45 jaar oud, drie keer getrouwd en met negen kinderen: vijf meiden en vier jongens. Drie van haar kinderen maken deel uit van de S�c h�ng Saatkinderen Medellín, drie anderen zijn getrouwd, twee zijn werkeloos en doen er niets en één van hen, die tot elf uur 's morgens slaapt, die noemen ze 'de junk':

maken? Hij zei: “Als je het aan je moeder vertelt dan is er stront aan de knikker” Ondertussen raakt hij haar borsten en kruis aan. Nancy was nog maar 13 jaar oud.

Een plas�c huis

’uw kind’ en wij maken correspondentie mogelijk.

Moeder: Nancy, 4 zussen (o.a. Hanna) en 4 broers (o.a. Johan)

Lezen, Lectoescritura.

Leraar of schoonmaakster.

drugs. Wanneer hij gedrogeert thuis komt, mishandelt hij de meiden” zegt Nancy.

Hilarie woont met zes broers en zussen, haar moeder Nancy en haar partner. Hij is de vader van Johan. Johan is de jongste van de negen kinderen. Om bij hun huis te komen, moet je een gammele houten brug beklimmen waar de motors wonderbaarlijk genoeg overheen rijden. Deze kleine straat is niet geasfalteerd en als het regent verandert het pad in modder. Er is geen duidelijke indeling van de wijk: sommige huizen zijn gemaakt van adobe, anderen van hout en

Hilarie hee� dezelfde trieste blik als haar moeder. Een 11-jarig meisje, dun, met gele vlekken op haar lijf: het product van stof van de onverharde straten van Bello Oriente. Ze is gekleed in afdankertjes van familie en buren. Ze hee� een permanente uitstraling alsof ze heel lang niet zou hebben gedoucht. Op school hee� ze hier verschillende keren een waarschuwing voor gekregen.

Hilarie is het gevolg van een ongewenste zwangerschap. Haar vader 'voelde zich niet eens verantwoordelijk voor haar achternaam' en Nancy, die een hekel had aan wat ze in haar baarmoeder had, leed de ergste economische crisis: zonder eten, zonder huis en met de verantwoordelijkheid van zeven kinderen op haar schouders. Ze leed honger. Toen ze werd verlaten door haar eerste en tweede echtgenoot, vroeg ze om aalmoezen, verkocht ze

De muren van het huis zijn niet gepleisterd en de vloer hee� geen tegels, waardoor het huis aanvoelt als een grot. De huiskamer is ruimtelijk, met aan één kant drie oude stoelen waar ook nate kleding aan hangt. De kamers zijn groot: in de eerste kamer slapen Nancy en haar partner en in de tweede wordt de rest ondergebracht. Er is geen eetkamer of tapijt op de grond en de foto's (waar Colombiaanse huizen al�jd vol mee staan) schi�eren van afwezigheid: het is een gezin zonder herinneringen of herinneringen die de moeite niet waard zijn om te houden. "Als ik een magische lamp zou hebben, zou ik om een eigen huis vragen, zelfs als het er een van plas�c is", droomt Nancy.

anderen van zink platen.

Personalia

Geboortedatum:Klas:Activiteiten:

Familie samenstelling:

Toekomstdroom:

Naam: Hilarie Martínez30/08/2008

Vier

4 zussen (o.a. Hanna) Moeder: Nancy,

4 broers (o.a. Johan)

Na een �jdje, door het tegenlicht van het raam, verschijnt er een bloederige hand, gevolgd door een onderarm en het gezicht. “Nee!” schreeuwen Nancy en Hilarie op dat moment. Met één been op de overgebleven construc�e balken, een met het andere been in de lucht en met één hand bonzend tegen het raam. De man, dronken, verloor zijn evenwicht. Hilarie ziet hem achterwaarts in de leegte vallen.

Hilarie rent aan de hand van Nancy naar het huis van haar grootmoeder. Ze is blootsvoets. De modder van de straat klee� aan haar voeten. Ze begrijpt niet goed wat er gebeurt, maar ze kijkt naar haar moeder die bloed en kreunt. Oma opent de deur en zegt: ”Snel door naar de achterkamer! Rennen!” Nancy's huidige partner beledigt de wind, hij is in alle staten. Hilarie, knielend, klampt zich stevig vast aan de kleding van haar moeder. Het schreeuwen stopt.

De noodzaak dat lijkt op de liefde

“Ik heb mijn vader gezien in Carambolas” (de wijk vlakbij Bello Oriente) zegt Hilarie. Het is de eerste keer dat ze met hem sprak. Hilarie glimlacht, “Hij lijkt erg op mij.”

snoep en haar lichaam in de bars waar je nog niet dood gevonden wilt worden.

Het scherpe geluid van zijn hoofd die met een klap de stenen grond raakt maakte de vrouwen wakker uit hun shock. Geschreeuw en meer geschreeuw. De man, die nog steeds bij hen woont, probeerde ze met een glas te doden.

“Mmmm, nee, omdat ik van hem hou. Nou, voor beide redenen” antwoord Nancy met schaamte.

Hilarie vraagt haar moeder “Ben je bij hem omdat hij je onderhoudt of omdat je van hem houdt?”

Hilarie en de rest van haar broers en zussen, behalve Johan, hebben geen officiële relala�e met de partner van haar moeder. "Hij hee� nooit iets bijgedragen.”

“We dachten dat ze dyslexie had, maar nee, het is een lichte mentale achterstand. Niet eten �jdens de zwangerschap hee� de ontwikkeling van de foetus beïnvloed ", beves�gt Yurani Quintero, psychologe in

opleiding bij de s�ch�ng.

Hilarie

Het leven van Nancy en Hilarie is als dat van de zalm: 'tegen de stroom in'. De bezoeken aan de s�ch�ng, meedoen aan de ac�vieiten en een goede behandeling van de medewerkers worden gezien als 'een baken in het donker'.

Sinds 2018 maakt Hilarie deel uit van de s�ch�ng Straatkinderen Medellín en hoewel de resultaten op school niet verbeteren, hee� ze geleerd haar naam te schrijven zonder leters te vergeten.

“Een fiets”

Ze weet nog niet wat ze later wil worden, maar de op�es die ze noemt zijn leraar en schoonmaakster.

Met gekruiste benen, starend naar de grond en een glimlach

ergens tussen schaamte en angst, beantwoordt Hilarie de laatste interviewvraag:

“Als de s�ch�ng je een mobiele telefoon, een tablet of een computer zou geven, welke zou je dan kiezen?”

“Als ik een magische lamp zou hebben, zou ik om een eigen huis vragen, zelfs als het er een van plas�c is

“